Moja

[Quidem.art]

Biegnąca korytarzem szpitala.

Radość, jak wiatr w skrzydłach włosów.

Ukochany dar losu,

W nadzieję ubrana wiara.

 

W zieleni łąki goniąca Tomo.

Po lśnieniu spojrzenia

Piękno się mieni, ale nie zmienia.

Strumień życia w domu.

 

Przytulona na spacerze,

Blisko, aż serce przy sercu jest.

Spokojnie ciepła spośród rzęs,

Jak zranione przez myśliwych zwierzę.

 

Piękna w aksamicie skóry.

Nad nami niebo i góry 

Dniami przygląda się rzece.

Innej nie chcę. 

W słowach zawsze do niej lecę .

Świat z miłością nie jest ponury.

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Quidem.artI niech zawsze tak trwa! 

Każda odrobina szczęścia jest darem niebios na tym świecie.

 

Pozdrawiam was dwoje!

[Marek.zak1]

Cudna puenta:). Pozdrawiam

[duszka]

@Quidem.art  o miłości.., niezwykle pięknie, ale bardzo świadomie, bez zatracenia się w niej i zagubienia poczucia rzeczywistości (bo "strumień życia w domu")... Może przez świadomie odczuwaną wdzięczność za ten "ukochany dar losu". Pozdrawiam! :)