Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

skropliłam dzisiaj swoją
przysięgę

oddałam się cała
zegarowi czasu
w postaci deszczu

wiatr roznosił moje krople
w strony pokoju
i wojny

byłam wybawieniem dla pragnących
pociechą dla dzieci
nadzieją dla meteorologów
(na ciepłe lato)

mając oczy pełne łez szczęścia
swym dobrem obdarowywałam
mieszkańców planety
życia

obietnica szczodrości spełniona

morskie istoty cieszyły się z napływu wody
którą im zsyłałam
swoim ciałem
swoimi skromnymi możliwościami

królowa chwili
by z minutą następną
odejść
wysuszyć
osuszyć entuzjazm

(mimo skroplonej przysięgi...)

Opublikowano

dla kogoś sądzę, że tak... może do nikogo, gdyż nie upatrywałam sobie konkretnego adresata. Zapewne nie wszystkim się spodoba; jest napisany inaczej, treść myląca, ja przynajmniej starałam sięukryć pod zwykłymi słowami coś niezwyklego. Nie wiem, czy się udało..

Pozdrawiam
Kalina

Opublikowano

Kalino , wiersz refleksyjny,inspirowany pewnymi odczuciami, ma swój klimat i przedstawia swoje obrazy.Moją sugestią byłoby abyś zmieniła wersyfikację wiersza , tak by ułatwić jego czytelność . Usunęłabym zbędne dopowiedzenia i powtórzenia, które nadałby Twoim słowom wyrazistości i orginalności.Pozdrawiam ;-)

Opublikowano

dziękuję bardzo Joanno za komentarz :)
Racja, dopowiedzenia były gdzieniegdzie zbędne. Umieściłam je w nawiasie. Nie umiałam jednak zmienić wersyfikacji. Ostatnia strofa również uległa małym poprawkom :)

Pozdrawiam
Kalina

Opublikowano

dziękuję bardzo za odwiedziny wszystkim :)

Jay Jay Kapuściński : ucieszył mnie twój komentarz, chociaż nie wiem, czy pisany był z dodatnim czy też ujemnym ładunkiem emocjonalnym...

zielen oczu : mnie również podoba się końcówka. Miło, że trafiła do twojego zielonego rozpoezjonowanego serduszka ;)

Pozdrawiam
Kalina

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Anna

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Berenika97   no tak.   duża skala. w Krakowie lochy i piwnice to jednak skala duża jest.   bez jedzenia. potwierdzam. nie było wśród nas ludzi o znaczacych wagach. a i ten "turek" chudy był, niezależnie od sesji.   a karmiony był w każdym pokoju. niestety tą samą biedą co my.   zawsze kiedy się spotykaliśmy uśmiechał się do mnie. ale był to uśmiech pogardy.   nie szanował nas za wkuwanie zasad i praw. a gardził nami za biedę.   ten kot......nie wiem czy by polubił Schrödingera.   pewnie by się burzył, że on przecież nie królik u magika co raz w kapeluszu jest a innym razem go nie ma.   bo gdybyśmy te zasady stosowali szerzej to cholerne lochy raz by były żeby np. we wtorek ich nie było.   Nika.   to ja pozdrawiam Cię homogenicznie - czyli "po całości".    :))))))        
    • @Michał Czachorowski Pięknie napisałeś o dwóch warstwach tego samego dnia. Z jednej strony widzisz cały ten społeczny teatr wokół Dnia Zadusznego - jest w tym obserwacja z lekkim przymrużeniem oka, ale bez zgryźliwości. A potem ten przełom – "A on — jeden, samiuteńki" – i nagle cała sceneria schodzi na dalszy plan. To, co mogłoby być krytyką ludzkiej powierzchowności, zamieniasz w coś mądrzejszego - akceptację, że możemy przeżywać ten dzień na różne sposoby, i wszystkie są częścią tego, kim jesteśmy jako ludzie. Świetnie zilustrowałeś wiersz.
    • @Simon Tracy Podoba mi się wiersz. Czuję w nim ogromny ładunek emocjonalny: samotność, bunt, zawód ludźmi. Twoje słowa mają rytm jazdy nocą — hipnotyczny, ale pełen napięcia z egzystencjalnym  zmęczeniem, poczuciem klątwy. Świetne zdjęcie, pogłębiające odczucia zawarte w słowach.   
    • @Migrena Drogi Kosmologu Podziemny, Twoja teoria o izotropowości krakowskich piwnic w kontekście rozmieszczenia kotów po Turkach i Tatarach jest... rewelacyjna! Muszę jednak wnieść poprawkę: zasada kosmologiczna działa tylko w dużych skalach, a kot to jednak obiekt kwantowy – może jednocześnie być i nie być w piwnicy ( kot Schrödingera w lochu). Dodatkowo koty wykazują tendencję do spontanicznej anihilacji z normalną materią studencką, przekształcając się w ciepło akademickie i mruczenie kwantowe. Co do "uakademikowania" – potwierdzam, studenci zdolni są rzeczywiście do wszystkiego, włącznie z naruszeniem praw termodynamiki (żyją bez jedzenia w sesji) i teleportacji (znikają na wykładach, pojawiają się na imprezach). Pozdrawiam ciepło (izotropowo, we wszystkich kierunkach) :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...