Trudno jest pisać takie wiersze

[dach]

 

Trudno jest pisać takie wiersze

 

 

Mijam się ze starą
morską latarnią w Świnoujściu
jedną z najwyższych 
w Europie
spoglądam z wysokości
pokładu promu MF Polonia i
moje dwa metry
zadzieram głowę
wysoko do góry
już wyżej
nie mogę
na bezchmurnym niebie 
słońce 
świeci prosto w oczy

 

kiedyś
wysokich budowli, jak też ludzi 
nie było zbyt wiele
w starym mieszkaniu na chojnach
schodziłem do piwnicy
głową zgarniałem 
wszystkie pajęczyny
w starym, czerwonym jelczu MPK
nazywaliśmy go ogórkiem
głową szorowałem po suficie
starałem się
zawsze stanać w najwyższym miejscu 
tuż pod otwieranym włazem

dzisiaj
dwumetrowców 
jest bardzo dużo
pok każdym względem
pniemy się do góry
mamy coraz to bardziej przestronne
mieszkania, miejskie autobusy
sięgamy po więcej
coraz to wyżej
stać nas na wakacje
w egzotycznych miejscach
wolność słowa
prawa człowieka
niezliczoną ilość blogerów
poetów
celebrytów
emerytów

pniemy się

 

niczym winorośl
pachnąca i
niczym wytrawny ogrodnik 
za pomocą COVID-19
próbujemy usuwać najstarsze pędy
rozpętujemy wojnę
na Ukrainie
mówimy, to Rosja
bo tak jest najwygodniej
boimy się o siebie
najbliższych
serce bije 
coraz to mocniej
drży.

 

 

  Łódź, 23. 07. 2022.

 

 

 

Edytowane 23 Lipca 2022 przez dach (wyświetl historię edycji)

[Leszczym]

@dach Świetny tekst. Fantastycznie ułożony. Trafny. Biały w pełnej jego krasie. Dachu co jak co, ale umiesz pisać :))

[DominikR]

@dach ciekawe obrazy stworzyłeś, wiersz jak powieść przekazująca historię... 

Super

Pozdrawiam

[JWF]

Interesująca perspektywa.