Zgłoś

@Sylwester_Lasota Poeta. Brzmi dumnie. "Portret artysty z czasów młodości " - spotkali się rano w przesyconym wilgocią parku. Piękni oboje. Brat pochyla twarz nad twarzą siostry. Całują się długo i namiętnie. Zaraz, zaraz. On pióro gwałtownie z marynarki i piękny biały notes. No tak, nowy Wiersz na gorąco. Piszę co czuje teraz. Jeszcze z ustami na jej ustach.   Poeta to dziwny stwór.  A tu stół pełen klapcęgów, śrubokrętów i taśm izolacyjnych. Poeta bywa pracowity. A przy tym natchniony. I ten cały masakryczny świat jest jakby piękniejszy. Radość twórcy. A potem obawa i niepewność. Bo wszak to nie tylko : " o przyjdź jesienią, w chwili smutku i dłonie swe ciepłe, pachnące, na cierpiące połóż mi skronie, o śmierci." Ale również Wiersz o życiu szczurów w miejskiej kanalizacji.    Niech Stwórca zlituje się nad mistrzem słowa. Bo warto.   To inspirujące. Cierpienie elektryka z grupy utrzymania ruchu. Wzniosłe.  Bo logicznie niżej ten majster słowa od pierdolonego motylka co ma już na kwiatek....   Lubię takie inspiracje. Ukłony.

Zdecydowanie zbyt łaskawa ocena, ale! Miło mi, dziękuję bardzo.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Szarlatani! Tyrani!   Wasze miejsce Jest w ścieku!   Tak daleko od brzegu   A czas się tylko Z was śmieje!   Bo pogrzebaliście Wszelkie nadzieje!   Na poprawę  Waszego marnego losu!   Już nikt nie usłyszy Waszego głosu!    

@Domysły Monika Zamiast kropki czasami wystarcza,a wtedy” obrazy się nakładają…klatka po klatce STOP.Pozdrowienia-:)