BALLADA O NIEZNAJOMYM Część II

[WarszawiAnka]

 

 

 

Ust nie otwierał wcale, ale jego oczy

Snułu długą opowieść o nieznanych krajach,

Które przemierzył; o niezwykłych ludziach i zwyczajach,

lecz nie wspomniał, skąd przybył i ku czemu kroczy.

 

Wiele z mych oczu jego oczy wyczytały;

Noc z latarnią księżyca ponad nami stała,

A każda morska fala nam swą pieśń śpiewała,

A spadające gwiazdy fal struny trącały.

 

I ani się spostrzegłam, kiedy sen mnie zmorzył;

Lecz on siedział czuwając i oka nie zmrużył;

W nocy nieprzeniknioną głębię się zanurzył

Wsłuchany w szepty wiatru i dźwięki przestworzy.

 

Kiedy słońca promienie rano mnie zbudziły,

Zniknął tak, jakby nigdy przedtem go nie było;

Tylko ognisko jeszcze leciutko się tliło

I ślady stóp na piasku jeszcze świeże były.

 

I było jeszcze coś: wokoło mojego posłania

Podwójnym kręgiem białe kamienie lezały;

Ułożył zanim jeszcze odszedł krąg ten biały,

Aby strzegł snu mojego i by mnie osłaniał.

 

Nie widziałam go więcej - ale mocno wierzę,

że jest blisko i czuwa, bo każdego rana

budzę się jego białym kręgiem opasana,

Który mnie każdej nocy ochrania i strzeże.

 

Myślę, że w dniu, gdy wreszcie dotrę do przystani,

Spotkamy się na statku, który na nas czeka,

By ruszyć w drogę, co jest trudna i daleka

W siebie wzajem wpatrzeni, w siebie zasłuchani.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[WarszawiAnka]

@Leszczym : Dziękuję za Twój głos. :)

 

 

[[email protected]]

@WarszawiAnka "Aniele Boże stróżu mój,
                                ty zawsze przy mnie stój."

Pozdrawiam Aniu. 

[WarszawiAnka]

@[email protected] ; @Moondog : @Ponad Myślami : Dziękuję za Wasze głosy. :)

 

 

@[email protected] : Grzegorzu, to jest najlepszy Twój komentarz odkąd sie znamy. :)

 

Możesz wierzyć lub nie, ale napisałam ten wiersz wiele lat temu - a taka interpretacja nigdy nie przyszła mi do głowy...

 

Dziękuję i pozdrawiam

 

P.S. O Aniele Stróżu napisałam kiedyś zupełnie inny wiersz.

[[email protected]]

@WarszawiAnka Aniu czytam wiersz i myśl wychodzi,
                               czasami bura...  a czasami słodzik.

Pozdrawiam, nie wiesz jak mi miło.

[WarszawiAnka]

@[email protected] : Dziękuję. :)

 

 

@M_arianna_ ; @A-typowa-b : Dziękuję za Wasze głosy. :)

 

 

[Wędrowiec.1984]

@WarszawiAnka No i to jest to! To jest to! Jakie to jest dobre. Ileż w tym wierszu romantyzmu, tajemnicy. Zupełnie jakbym czytał ulubione utwory z epoki. 

 

Nie wiem dlaczego ale Lermontow mi się przypomniał. Jego Anioł śmierci, bodajże. Dziwne, bo to trochę inne klimaty ale przypomniał mi się pewnie z uwagi na obudzony we mnie, Twoim utworem, romantyzm. 

 

Nie no. Prześwietne, naprawdę. 

 

 

Edytowane 9 Lipca 2022 przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)

[WarszawiAnka]

@Wędrowiec.1984 : Dziękuję za Twój głos. :)

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Bardzo dziękuję, cieszę się, że tak pozytywnie odbierasz cały romantyzm tego wiersza. 

Lubię zawierać w wierszach element tajemnicy - bo lubię też takie utwory czytać. :)

 

Pozdrawiam

 

 

[WarszawiAnka]

@Michał_78 : Dziękuję za Twój głos. :)

 

 

[Wiesław J.K.]

@WarszawiAnka

Mam nadzieję, że ciąg dalszy nastąpi...:-)

 

Pozdrawiam Cię!