Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@Arsis Podejrzewasz, że przeszedłeś konflikt hormonów w życiu płodowym? Ta burza, o której piszę jest około 15 tygodnia po zapłodnieniu...

Łatwo to sprawdzić, jeśli masz silnie umięśnione dłonie i palce serdeczne dłuższe od pozostałych to wygrałeś wojnę hormonów z matką

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

. To wszystko trudne...

Opublikowano

@Somalija Czytam stosownie do własnych możliwości poznawczych (bardzo zresztą ograniczonych), nie do końca rozumiem, ale może właśnie dlatego mi się podoba.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Więcej napiszę po zrobieniu matury, na co mam jeszcze sporo czasu, jak w tej piosence:

 

Mama i tato mówią mi

Synu masz lat 53

Najwyższy czas byś skończył szkołę

Inaczej będziesz starym matołem

 

 

Opublikowano

@Arsis Był muzyką, czuł dźwięki na wskroś, śpiewał niewiarygodnie, potęgował energię, był też do szpiku nieszczęśliwy... krzywdził siebie i innych. Nie potrafił żyć, ale kto z nas potrafi. Dziękuję za Michaela

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

@Somalija    Pomysłowe i zgrabne połączenie dwóch sfer

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

. Masz rację, że odwaga umierania 

nierówna posyłaniu na śmierć. Tylko popraw literówkę w poprostu na "po prostu". Proponuję też zmienić kolokwializm "nie masz jaj" na coś bardziej poetyckiego. 

 

Serdeczne pozdrowienia .

     

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka   Aluś.   a więc uznajemy, że jest to tajemnica Zielonego Przylądka :)   przyjemności wszelakie dla Ciebie :)    
    • @huzarc Ładnie komentujesz nasze pisanie, dziękuję :) @Kamil Olszówka, dziękuję :)
    • @Maksymilian Bron To bardzo ładny wiersz o dojrzewaniu przez cierpienie i o odpowiedzialności, którą czujesz wobec innych. 
    • @Toyer Toyerku, wiem, że czasem dusza siada na progu własnego głodu i woła do Nieba jak żebrak, każdy z nas to zna. Ale gdy czytałam Twój wiersz, pomyślałam, że Pan Bóg już od dawna „jest człowiekiem”, tylko my o tym zapominamy. Przecież to w słońcu zostawił nam swoje ciepło, w zapachu traw - oddech, w kolorach - nieskończoną cierpliwość. Dał nam słuch, byśmy nie żyli w ciszy jak w nicości, i smak, żeby jeden kęs życia potrafił pocieszyć bardziej niż niejedna modlitwa.   Gdyby chciał, mógł nas stworzyć bez tego wszystkiego: Bez zmysłu wzroku, dotyku, smaku... bez barw, bez melodii, bez słodyczy malin i gorzkości kawy. A jednak to wszystko mamy, więc może jednak nie klepiemy duchowej biedy tak bardzo, jak nam się czasem wydaje.   Twój wiersz jest piękny w bólu, ale nawet w nim znalazłam światło. Bo skoro o okruchy prosisz, to znaczy, że ciągle wierzysz, że ten chleb miłości istnieje.  
    • @andrew Wiersz pięknie wyraża egzystencjalny dyskomfort współczesnej osoby – samotność wobec widzialnego powodzenia innych oraz niepewność , czy Bóg pamięta o tych, którzy się gubili.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...