Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

puste kalorie


Rekomendowane odpowiedzi

pytanie jest proste 

ale rosnące polipy wielkich myśli 

biochemia ewolucja genetyka i inne heksagony 

nie dają odpowiedzi 

 

ścięłam życie pod kątem 

jak Euklides stożek odkrywając elipsę 

święty element wprowadzający

trójwymiar w ludzkie umysły 

zaczęło się niewinnie 

 

uniesione piersi wypełniły 

koronkę stanika

gryząc twoje ramiona

liżąc zarost na szyi 

drżenia drżeń 

 

jestem swobodna bo nic nie chcę umieć 

zwijam język w rurkę 

to działa na wielu 

oglądam skrzydła ważki pod mikroskopem 

przeważnie tęsknię 

 

druga połówka na kolejny czas

czasem połówka by zapomnieć 

 

 

 

 

 

Edytowane przez Somalija (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Somalija

   Zawsze zaczyna się niewinnie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

.

Ale przecież wiesz, że tylko Wszechświat daje odpowiedzi na wszystkie pytania. Chociaż najczęściej nie wprost do umysłu. 

   Proponuję poprawić inwersję na "zaczęło się niewinnie". Czemu piszesz kursywą? 

 

   Serdeczne pozdrowienia. 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 5 tygodni później...

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Grzesiu rozumiem Twoje osłupienie. Ale  pomyśl: pytanie jest proste, my żyjemy w 21 wieku i nie potrafimy znaleźć na nic odpowiedzi. Tracimy czas, bo ciągle szukamy... jak zdobyć miłość, jak zdrowo żyć, jak mieć dobry seks, jak odpocząć... Ja im więcej chciałam wiedzieć, to dowiadywałam się że mam albo jakieś zaburzenie, albo że muszę kupić produkt...

A życie ucieka... i może być baaardzo interesujące

Z porannej przejażdżki rowerem...

Edytowane przez Somalija (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Prawda? Mówią, że niewiedza jest błogosławieństwem ale nie zgadzam się z nimi. Lubię mimo wszystko wiedzieć.

 

Wymieniłaś potrzeby, na zaspokojenie których ludzkość będzie szukała sposobów niezależnie od epoki. 

 

Ucieka i zaskakuje w dodatku.

 

O, lubię takie knieje, a i niebo takie samo jak tutaj u mnie. :-)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Grałem spokojnie w szachy. Nagle odczułem : drżenie powietrza i ciepło w dłoniach.  
    • Skromna żona poety, w naiwnej niewiedzy, sweterek śliczny dzierga swemu mężusiowi. Oczka płyną po drutach, nie wchodzą sąsiedzi, dziś pan mąż posiadł wenę, więc niech sobie tworzy. Wzrok na niego kieruje, od czasu do czasu, czy aby z nim dobrze i czy nie zachorzał. Bo on jest jakiś dziwny, oczy pełne blasku, rozpromienione lico - duszę trawi pożar. Myśli, że wieszcz przeżywa, dla niej przecież pisze, dozgonne swe uczucia, przemienia w wyrazy. Więc bardzo się postara, by sweterek wyszedł; zrobi z przodu warkocze - będzie mu do twarzy. Północ dawno minęła, kończą już oboje. Ona zszywa sweterek, i rękawy składa. On dobrał metafory, dał się wenie ponieść, Ostatnią strofę kończąc, sens chce dziełu nadać. "Przymierz moje kochanie ten piękny sweterek Może na mnie wylejesz swych uczuć strumienie?" A tu ranią z ust słowa, aż do bólu szczere:  "Wybacz, nie mam ochoty, rozbierałem wenę." Przemiłe żony wieszczów: wy miejcie baczenie. Gdy wasz chłop wiersze pisze, wzdychając zbyt mocno, czy aby z jakąś weną przeżywa spełnienie, aż wam do końca życia - zostanie samotność.
    • Podoba mi się Twoja zmiana perspektywy: osobiście bardzo lubię pisac czasem coś patrząc 'cudzymi oczami'. 
    • Pomyśl życzenia Rzekła wróżka Oddechem nasącz A Prządki losu Zaplotły węzeł Splotem nici czasu   Postrzępione modlitwy Na nadgarstku złożone Potem dni zbrukane Odchodziły kolejno Aż do ostatniej Która pierwszą była   W drżeniu ulgi wolności Niepokoju nieznanego końca Obserwuję i sprawdzam Stan kajdan oczekiwania Co trzymają w uścisku Serce pełne wzruszeń   Już wkrótce
    • Dziecko jak dziecko ale trafiło w sedno. Duch Święty wkłada czasami w usta dzieci zdania, które one do końca nie rozumieją a u dorosłego, który to usłyszy zmienia jego dotychczasowe życie!!!! Pozdrawiam
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...