Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

nie spuszczaj oczu - przywiąż mnie do nich
obserwuj taniec z prawa na lewo
aż w codzienności twarz się rozwodni
kontury moje się rozistnieją

kiedy dokona się odliczanie
odejdź - a rytmem kroków twych ziemia
drogę ci wskaże o mnie szeptaniem:
jego nie było - nie będzie - nie ma

wierz bez pamięci w me nieistnienie
nigdy z hipnozy tej nie zawracaj
ja tu zostanę - moim więzieniem

po kres w pamięci wietrze się wahać
 
 
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wiatr pamięci - może nie najwyższych lotów konstrukcja, ale nic lepszego nie wymyśliłem ;P

Dziękuję, sam jestem usatysfakcjonowany wymyśleniem określenia "rozistnieć" ;D

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Użyłbym raczej słowa: klątwa

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak, tu muszę uderzyć się w pierś - pod względem liczby zaimków totalnie poległem :<

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Daj mi jeszcze szansę! ;>

No i właśnie wiersz jest o takim wynikaniu byle jakim

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Chyba nie dane Ci było czytać zbyt wielu moich wierszyków, skoro uważasz, że mam lekką konwencję

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zdecydowana większość to właśnie takie dupościski. Wydaje mi się, że wiersz zwykle odzwierciedla nastrój, jaki towarzyszył autorowi przy jego powstawaniu. A pisząc ten, nastrój miałem adekwatny do jego wymowy. Ogólnie dupościskowy nastrój jest mi bliski i wygodny

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Jejku, nie przeżywajcie tak, przecież to nie jest jakiś wielki wynalazek ;D

Bardzo finezyjnie zostało mi pociśnięte ;D

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • dziękuję :)
    • oo coś dla mnie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Zaskakujące zakończenie.
    • Co tak stuka w szybę, co to za gruchanie? O, ptaszysko parapet zaraz wysmaruje. Pokaż, co masz w dziobie, listonoszu zbłąkany. To koperta A4, pewnie z banku dobre wieści.   Po paluszki i browara sięgam w zakamarki. Do lektury – wlepiam oczy zachęcony. „Mój najdroższy, pozdrowienia ślę z Sopotu Siadłam dziś nad kartką, by napisać   Bo poczułam potrzebę zdradzić Ci Co często umyka w zamieszaniu, Między prostymi rozmowami. Chcę, żebyś wiedział to czarno na białym.   Po prostu dziękuję za każdy poranek, Kiedy budziłam się sama, zapłakana, Za każdy wieczór, gdy zasypiałam Na Twojej poduszce, czując się   Najbardziej opuszczoną na świecie. Twoja nieobecność to mój stały punkt – mój dom. Pamiętam nie tylko te wielkie, wspólne chwile: Ślub, nasze podróże, pierwsze kroki dziecka.   Pamiętam bardziej te malutkie, codzienne rzeczy: To jak parzysz kawę w brudnej filiżance, Tę niecierpliwość, gdy jestem nieznośna, Tę siłę, gdy moja własna słabnie.   Przypominam sobie nasze wzloty i upadki. Z Tobą czułam, że nie mogę być w pełni sobą: Silna i słaba, poważna i całkiem szalona. Dałeś mi przestrzeń – zbyt małą na życie.   Byłeś moim najlepszym przyjacielem, Największą miłością i szczęściem. Po prostu chciałam, żebyś wiedział i pamiętał. To zawsze Ty byłeś moim wyborem.   Twoja żona. PS w drugiej, zalakowanej kopercie Tam skrywa się pozew, mój kochaniutki.”  
    • @Berenika97 wojna a właściwie jej skutki cierpienia niewinnych ludzi w imię ....... walki o pokój - sarkazm ale to dziś słychać wydawało się że wraz z komuną skończyła się walka o pokój, a jednak pozdrawiam
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...