Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Wodospady


Rekomendowane odpowiedzi

Świst wichru, wycie aut, uchylone szyby.

Ręka łopocze plikiem kart...

Chwila, której czas jest wart.

A zwyczajny skrawek wszystkiego niby.

 

Plusk butli nurkującej w falach,

Z peruk Swarovskiego naszyjnik przyboju.

Rozpacz i nadzieja w poszarpanym zwoju,

I mikra plamka cienia z dala.

 

Zapach Twoich włosów 

Szeptem snuje wiersze

O miłości ostatniej i pierwszej.

Rozrzuca skry ślepego losu.

Chcę w tych feeriach Ciebie.

Ty już masz mnie w potrzebie.

Niech wiatr rozniesie nasze głosy.

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Edytowane przez Quidem.art (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...