Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

patriotyzm dzieli naród 

 

to bardzo stara tkwiąca jeszcze

w legendach teoria podboju

 

Ruś dziecko gwałtu Waregów

przez wieki stawała na wiecu

pieczęcie z długiego zdobionego

w głowę smoka statku

zniósł dopiero jarl

w szeptach słowiańskiej mowy 

przetrwać i posadzić kniazia 

 

niestety nie miała tego szczęścia

długa od oligocenu

linia ssaków olbrzymich 

utknęła w pułapce między zlodowaceniami

 

ukryta w mroku ludzka kolebka 

bez usprawiedliwień istnienia 

w bruzdach na czole 

w odsłoniętych diastemach

nieprzerwaną

to pierwsza wojna na żywo 

 

patriotyzm dzieli ludzi 

poszedł dym z pieców

 

Oświęcimia 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane przez Somalija (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Michał_78 Bardziej chodziło mi w tym wierszu o potrzebę nowego spojrzenia na patriotyzm i narodowość. Piszę jeszcze jeden, bardziej osobisty o kuzynkach potomkiniach kozaków, o moich dzieciach noszących spolszczone nazwisko białoruskich bojarów i o sobie z domieszką skandynawską, może się kiedyś odważę dodać

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

@Somalija

Lubię czytać twoje utwory, ale nie zgadzam się z główną tezą. Myślę, że nie piszesz tutaj o patriotyzmie, tylko o nacjonalizmie. I dalej, wszystko zależy, jaki jest nacjonalizm. Nie możemy mówić o uniwersalnym nacjonalizmie, bo są różne. To trochę tak jak z muzyką ludową. Jest w każdym narodzie, ale polska muzyka różni się od celtyckiej, nie mówiąc już o japońskiej. Polski patriotyzm nigdy nie był zaborczy i szowinistyczny. I dzięki niemu, żyjemy teraz w wolnej Ojczyźnie. Polski patriotyzm nie dzielił ludzi a zawsze jednoczył naród. Mam nadzieję, że te pojęcia odzyskają kiedyś należne im miejsca w słownikach i ogólnoświatowej wiedzy.

Opublikowano

   Kolejny Twój wiersz, którego czytanie to Przyjemność. W piątej cząstce lekko zgrzyta inwersja, proponuję przywrócić właściwy szyk. Świetna wieloznaczna klamra. Przed ostatnim słowem wiersza wskazany odstęp. 

 

   Serdeczne pozdrowienia.

Opublikowano

@Rolek Nie pytam o przeszłość, chcę wiedzieć, jak jest teraz. Przeszkolisz się, zgłosisz do wojska, do pracy w terenie, przy rannych, do usuwania skutków ataków jądrowych. Nie musisz odpowiadać... dlatego myślę, że patriotyzm dzieli...

 

Opublikowano

@Somalija Jednak odpowiem. Jeśli uważnie przeczytasz co napisałem, to widzisz, że nie chodzi mi o przeszłość, tylko o teraźniejszość i zmianę znaczeń niektórych pojęć. Pozdrawiam i cieszę się, że możemy wymieniać poglądy.

Opublikowano (edytowane)

@Rolek Byłam zrobić paszport mojemu synkowi i tam właśnie zobaczyłam patriotyzm, od drugiej w nocy ludzi stali w kolejce. Mam też wiele przemyśleń z ukraińskiego punktu widzenia. Ponieważ Ana zniszczyła list z armii, który przyszedł do Oleha lub np. Inna ( to imię mojej kuzynki) miała możliwość wyjazdu a została bo jest zakochana w chłopaku, on nie mogł wyjechać. Ana straciła pracę jako gosposia i opiekunka dzieci ponieważ, to była rosyjska rodzina mieszkająca na Ukrainie... Tych przykładów mogę jeszcze wymieniać, poprostu twierdzę, że patriotyzm dzieli i to wielopłaszczyznowo. Ale wiesz, tylko mój niezgrabny wierszyk, dziękuję za czytanie i komentarze

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane przez Somalija (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    Skrzypi inwersja skrzypu-skrzypu, skrzypu-skrzypu skrzypi skrzyp, rosnący sobie i Wszechświatowi na jednej z łąk Mamy Ziemi . Inwersja Twoim czytelnikom , skrzyp ot tak w objęciach czułego wiatru. I wyciągając zielone ramiona do Słońca. 

   "Pociągnij" powyższe dalej, wmyśl się w skrzyp. Czekam na Roślinny Wiersz, ze wspomnieniem o duszy w roślinie. Pewien jestem łatwości napisania Go przez Ciebie . 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...