przystanek -noc muzeów

[marekg]

ubraliśmy się w pomniki

w rozmiarze kolumny Zygmunta

w muzeum śpi malarz

między gwiazdami

zmęczone niebo

 

noc wydaje się dzieckiem

zapłakana niewinnym deszczem

tuli się do snu

z kołyski odjeżdża ostatni tramwaj

grzechocze

 

siedzimy na skraju twojej dłoni

rzeźby spacerują obok

martwa natura otwiera oczy

ulica milczące usta

[Deonix_]

Zanurzyłam się w nastroju i obrazach tego wiersza :)

Piękny. Choć nie każda metafora rozbiera mi się pod okiem. 

Ale to tylko czyni go intrygującym :)))

 

Pozdrawiam, 

 

Deo. 

[marekg]

@Deonix_ Dziękuję .