Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Nie dla siebie
pisze wiersze
robię to dla
ciebie i ciebie

Tak moi mili
dla was piszę
każdej chwili
wenę słyszę

Nie dla siebie
tylko dla was
tak od siebie
szybko zaraz

Bo wiem że wy
poezje lubicie
że macie sny
noc słyszycie

Kochacie tęcze
oraz babie lato
ja to poręcze
co wy na to

Czy dalej pisać
o tym co piękne
o tym co słychać
przy czym uklęknę

Dobra już kończę
zeszyt zamykam
daleko już słońce
pod kołdrę umykam
Opublikowano

Ukłon w stronę stronniczej myśli filozoficznej sprawia, że muszę powiedzieć głośno:

 

pisanie najlepiej wychodzi wtedy gdy myśl Twa kurczy się pod naciskiem potrzeby

ujścia wartkim strumieniem myśli na karty białe a wtedy Twe serce się raduje całe

i nie tylko ono ale też inne ale wpierw na języku Twym słowo zawiśnie nim zniknie

w ciałach umysłów wzruszonych wersetem pieśni serca poety przebudzonych

 

Serdeczności!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam - ciekawie skomentowałaś za co uśmiechem dziękuje - 

                                                                                        Pozdr. uśmiechem.

Witam -  również dla ciebie - miło że czytasz - 

                                                                                       Pozdr. serdecznie.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97Patrzysz życzliwym okiem, dziękuję :) Czuję i widzę :)
    • @Berenika97 Duszko, jak ja lubię Twoje "gadulstwo" pod wierszami - jest zawsze na temat, zawsze do rzeczy, układne jak bukiety. Przykładasz się prawdziwie  poetyckim sercem, dziękuję :)
    • @Toyer Bóg pokarał świat Adamem – mężczyzną, co milczał, gdy Ewa wyciągała dłoń, nie pytał, nie wątpił, nie czuł nawet winy, posłuszny jak cień, bezmyślny jak manekin. To nie jabłko zgubiło nam Eden, lecz brak słów, gdy trzeba było mówić. Adam stał się niemą, potulną figurą, świadkiem, nie uczestnikiem w dramacie Bożym. Więc może to kara – nie za ciekawość, lecz za obojętność, bierność, za strach, za milczenie, gdy inni popełniają błędy, za życie, w którym sami siebie wyrzekamy .
    • @Alicja_Wysocka Wszystko już zostało powiedziane wcześniej. Twój wiersz o naturze tworzenia jest genialny. Cierpienie może stać się siłą napędową dla sztuki a paradoksalnie - szczęście można znaleźć w samym trudzie tworzenia. Podoba mi się opis tworzenia. Surowcem nie jest nic pięknego ani solidnego - lecz"porwane pajęczyny" - coś ulotnego i zniszczonego. A drugim składnikiem "tęsknota śródniebna" czyli wzniosła. I z tego klecisz (jak rzemieślnik) coś cudownego i to jest dar dla drugiej osoby. Ale puenta zaskakuje - to jest bardziej potrzebne twórcy. Może to terapia? No i opisuję Ci Twój wiersz, muszę chyba z tym skończyć, bo moje "gadulstwo" już mnie samą denerwuje. Ale czytając piękny wiersz czy tekst nie mogę się powstrzymać. :) A Twój jest rewelacyjny! :)
    • @Alicja_WysockaMoże Ty nie wiesz, czy "pięknie", ale ja wiem, że "pięknie". I nie chowaj się, tylko pisz i eksperymentuj, bo świetnie Ci to wychodzi. Pozdrawiam. :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...