Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zgłoś

  • Niestety, Twoja zawartość zawiera warunki, na które nie zezwalamy. Edytuj zawartość, aby usunąć wyróżnione poniżej słowa.
    Opcjonalnie możesz dodać wiadomość do zgłoszenia.

    ×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Przywróć formatowanie

      Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

    ×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

    ×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

    ×   Nie możesz bezpośrednio wkleić grafiki. Dodaj lub załącz grafiki z adresu URL.



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • Ateny i egejska diaspora z nadmorskich rywalizacji wyrosły, ekspansji i wojowniczości. Kontynent europejski jak wzburzone morze, fale bezładne czy bardziej niepoukładany był Rzym? Traktaty jak znaki historii, augsburski, westfalski, utrechcki, wiedeński czy wersalski- im pokój udało się zachować na dwa pokolenia. Co dalej?   Chrześcijańskie wartości i symbioza tradycji z nowoczesnością to idee Ojców Założycieli, tolerancja, wolność słowa i praw. Oni tego chcieli. "Frontierę" dziś ledwo słychać. Tam miłość oparła się światu, przechytrzyła czas. Przebiła czekanem skałę, strzepnęła z rękawa odłamki martwe.   Utorowała drogę, by iść było łatwiej. Na szlaku kamienie spotkała, one są nieme. Nie ustąpią po mimo burzy nic ich nie wzruszy. Żadne słowo muru nie skruszy? Partenon zburzony został. Lew z Pireusu w kierunku Valldemossy patrzy, Preludium Deszczowe słucha. Wierzy, że szczytne idee zwyciężą, wiatrom się oprą, nie ugną przed naciskiem. Kamień nie może być wpisany w dziedzictwo, tylko dobro i słońce jak imię przed nazwiskiem.   Boję się, że on zwycięży, obojętności ogrom oręży Pomimo wszystko.                        
    • @violetta To wiersz o codzienności,  mały, ale ujmujący portret spokojnego istnienia w rytmie natury i smaku. Jest to poezja mikro-życia, bardzo autentyczna i nasycona kolorem.
    • @Roma Wiersz o delikatności języka i istnienia — zrobiony z oddechów, nienarzucający się, a jednak trwa w pamięci jak echo po modlitwie. To poezja o powracaniu do formy — przez litery, przez ciszę, przez siebie.
    • @violetta O! Romantycznie bardzo.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...