samotność we dwoje

[sisy89]

lubiłam

nocne zbliżenia

oddalone o tysiące kilometrów

sny czaiły się za rogiem

nie pytały o nic

 

byłam sobą

choć wyrwana z kontekstu

rzuciłam świat na kolana

i zbladłam

 

jesteśmy bliżej

a tak nam daleko

do wspólnego milczenia

o wszystkim

[OloBolo]

hmmmmm.....

[OloBolo]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ciężko? mało powiedziane... toż to tragedia

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[OloBolo]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

teraz na poważnie 

żyję w takim układzie już przeszło sześć lat 

[Marek.zak1]

No i jest jak w tytule. Bywa, a fajnie to opisałaś. 

[OloBolo]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

bez przesadyzmu .... jak się nie ma co się lubi to się lubi co się ma .... tratatataTA :)

[Czarek Płatak]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

! 

Jakże względnymi potrafią być te odległości 

[Nata_Kruk]

Bez uwag.

[Gość]

@sisy89 IDEALNY i tyle.

[sisy89]

@Gosława zgadzam się, a czasem niestety tak jest najlepiej dla wszystkich.

Dziękuję i pozdrawiam :)

@OloBolo Dziękuję za czytanie :) Pozdrawiam.

@Marek.zak1 Niestety, bywa. Dziękuję za czytanie i komentarz :)

Pozdrawiam serdecznie.

@Czarek Płatak O tak. Dziękuję i pozdrawiam :)

@Nata_Kruk Dziękuję :)

@error_erros Bardzo mi miło, dziękuję :)

 

[[email protected]]

@sisy89 Można do niego z prędkością światła,
                    wtedy właśnie Sissy szybko byś...  zbladła.

Pozdrawiam, wiersz pierwsza klasa.

[sisy89]

@[email protected] Dziękuję, pozdrawiam :) 

[Wiesław J.K.]

@sisy89 samotność we dwoje - odwieczny temat duchowy bez znacznej progresji, ach

[sisy89]

@WiechuJK tak... Dziękuję i pozdrawiam :) 

[staszeko]

Tytuł mówi wszystko: im bliżej, tym dalej. Poezja życia.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[sisy89]

@Kapistrat Niewiadomski dziękuję i pozdrawiam :)