Dom z czerwonym szyldem

[Dawid Rzeszutek]

 

 

Jest taki czerwony dom tam w oddali
Gdzie serce miało pierwsze uderzenia
Gdzie żyją moi kompani calkiem niemali
A w chlebie trwają ich losu zwierzenia

 

Tamte ogrody pachną jak wiosny nuta
Tam tłumy widzów wieszczą swą radość
A ta pora wydaje się być erosem ukłuta
Tam tańczy w duchu nocy cała włość

 

Jesteśmy tylko ludźmi się kochajacymi
A wśród pomieszczeń snują się historie
Tylko tymi dobroci świata pragnącymi
Bo rządzą losami naszymi mądre teorie

 

I choć jest nas wielu to każdy siłą pała
Choć uderzenia serca słychać jak zegara
To dom z karmazynu murem juz okala
Każdego z młodych do tańca w parach

 

Wieczność to my, cały czas będąc razem
Wieczność to czas walki o lepszy dzień
Nikt czerwieni z imion nam nie wymaże 
Nie ujawni sekretu domu żaden tu cień

 

Oby sto lat i jeszcze trwały rodu te drogi
Wiodące w przyjemnym wietrze północy
Byle każdy z nas chwycił swój los za rogi
Byle prowadzili nas najmądrzejsi prorocy

 

I pamiętać wśród bogactw złota i kamieni
Należy szczerze o sercu najmilszym brata
I wśród mogił kroczac i czasów złych cieni
Unikniemy zemsty i też zazdrości ludu kata

 

Bo błędy się mnożą gdy brak jest miłości
Gdy ważniejsze są giełdowe papiery i akcje
Miejmy więc dla siebie szczęścia i litości
By uczucie zawrzeć w poświęcenia pakcie

 

A lekkość wróci i czystość wszem otoczy
I uśmiech radosny jak kaczyniec zakwitnie
Bo miłości nie mając szatan za nami kroczy
I żywota sens i pragnienie zdrowia przytnie

 

Już noc przytuliła dom ten najważniejszy
Wśród mnogich drzew co jak mury kąśliwe
Dzień o spojrzenie będzie obszerniejszy
O kolejne okruchy istnienia mocniej wrażliwe

 

Autor:  Dawid Daniel Rzeszutek