Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@Nata_Kruk Jeśli chodzi o Sanah - choć mam swoje powody do marudzenia na jej twórczość, to muszę przyznać, że ma dziewczyna fajny klimat w swoich piosenkach i rozumiem, że może być inspirująca. Jeśli chodzi o Ciebie, to dobrze ten klimat pociągnęłaś - a językowo w dużo bardziej znośny sposób, niż robi to ona :P

Dla mnie super.

 

"Czy ty też to wiesz/że za ścianą rzeź" - dobre, dobre ;D

Opublikowano (edytowane)

Sanah, oczarowała mnie, ale możliwe też, że zaistniała 'w chwili', kiedy właśnie tego typu muzyki potrzebowałam.  Katuję jej twórczość codziennie... zresztą, nie tylko ją...

tak już mam, dzień bez muzyki, byłby straconym dniem, dla mnie.

Dzięki za słowa pod... treścią... error... dzięki za... "super".

 

 

sisy 89... dzięki za punkcik.

 

 

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Michał_78... kiedyś... powinny, oby tylko po drodze nowe nie doszły, z tym nigdy nie 'wiada'.

Racja, muzyka jest dobra na wszystko.

 

Janko "Muzykancie"... ach, wolisz nie pisać o niej, uszanuję to... a gdybyś nawet 'źle o niej'...

mnie i tak nadal by się podobała, i nadal będę jej słuchać, pewnie dłuuuugo jeszcze.

 

Panowie, miło mi, że mam Was w słowie pisanym pod treścią i do tego pozytywnie. Dziękuję.

Zostawiam Wam pozdrowienie.

Opublikowano

Lubię Sanah. Początkowo obawiałam się, czy jej specyficzny sposób śpiewania nie stanie się manierą, ale jednak nie - broni i odświeża ten sposób. Jest przy tym przykładem, że nie należy się poddawać w realizacji swojej pasji/drogi. W  Voice of Poland nie przebrnęła nawet kwalifikacji ;) Gdzie niektórzy finaliści zniknęli już w czeluściach a ona wciąż rozkwita.

Fajne  nawiązanie w Twoim wierszu. 

Zdrówka 

Opublikowano

@Nata_Kruk piękny wiersz - przyłączam się do komplementów. Ładnie nakreślone kilka interesujących wersów, które niejako współgrają z melodią sanah. Robi się tym samym pewna ujmująca całość. Mnie się zaczyna wydawać, że o to właśnie chodzi w poezji na poezja.org. Niniejszy komentarz jest opinią zupełnie nie związaną z pojęciem tzw. rewanżu ;))

Opublikowano (edytowane)

Iwonaroma... fajnie, cieszę się, że ją lubisz... :) Jest bardzo naturalna, a muzyka żyje w niej,

wg mnie. Robi kawał dobrej roboty dla polskiej sceny muzycznej i niech tworzy dalej,

na pewno będę śledzić jej poczynaia. Dzięki za wejście.

 

Leszczym... dziękuję za... kilka interesujących wersów, które współgrają z melodią Sanah...

chciałam, żeby tak było i... cieszę się, że Twój komentarz nie jest.. rewanżem..

choć czaaasem może to tak wyglądać, ale to tylko podobanie obu stron danego 'pisadełka'.
O obiektywizm powinniśmy starać się wszyscy, bez wyjątków, a ja, cóż...

najchętniej wpisuję się pod treściami autorów, którzy także są czynni na forum, bo wtedy

portal żyje... chyba po to tutaj wchodzimy. Znowu nakrzekam... :(

... to nie pierwszy raz w tym temacie, trudno... to drzazga, która mnie ciągle kłuje.

 

Michał_78... oraz Lili Hamon... Dziękuję Wam za reakcję.

 

Pozdrawiam Was.

 

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

GrumpyElf... widzę, mamy kolejną osobę, która przy muzyce dźwiga się z dołków...

oby było ich jak najmniej.

Sanah, gdybyś chciała, sprawdź na YT... zdolna dziewczyna, a słowo.. duszki..

tak uroczo brzmi, że od razu wiedziałam, że dam coś z tym tytułem.

 

Albina... (gubię w tych nickach) tak, jestem jej zagorzałą fanką, od początku i będę jej kibicować (nie tylko jej).   Nie zgodzę się z Tobą, że... 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

bo dla mnie, piękna jest jej "elastyczność", jak potrafi dostosować się do drugiej osoby,

z którą nagrywa coś nowego... mowa o duetach..  a tego, domagali także się słuchacze - komentarze i powstała płyta "uczta"... dla mnie, CUDOWNA.!...

szczególnie kawałeczek  do Baczyńskiego, z Anią Dąbrowską, którą też bardzo lubię.

 

 

czy to... z Darią Zawiałow, dobra jest.

 

 

 

Moim skromnym zdaniem, to osoby, z którymi wystąpiła w duetach, być może zauważyły jej talent i powstały wspólne produkcje.  A tak w ogóle, mamy taki wysyp młodych wokalistów, że czasami nie wiem, kogo słuchać. To młodzi, utalentowani ludzie, którym daleko od blichtru tzw. sławy.... robią to, co kochają i to jest piękne. 
Obym nigdy nie zawiodła się na kimś, kto w chwili obecnej jest mi w jakiś sposób bliski.
No tak, jamCi... nie stara jeszcze,  kobita... :) ale słucham wszystkiego, dosłownie i w przenośni, zależnie od nastroju.  Staram się szczerze pisać, co myślę o danym wierszu, czasem może czegoś nie dopowiem. 

 

Obu Paniom dziękuję za komenatrze... :)

 

Samm... dziękuję za czytanie.

 

Dla moich Gości.. pozdrowienie zostawiam.
 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

SpArki... nic, tylko się cieszyć... :) dziękuję za aprobatę.

 

 

Kapistrat Niewiadomski... także wierzę w.. duszki.. i wierzę, że są tylko te piękne.

Dzięki za wizytę.

 

Phuchuriko... niesamowite.. po czasie chciało Ci się.. dziękuję za ciche wejście.!

 

Pozdrawiam Panów.

 

 

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      i kiedy wygrasz w totolotka:)))
    • @violetta Cieszę się,  mam już 1473 km przejechane na rowerze... przygotowują nas do wojny, więc może zdążysz wyjechać...
    • - Nie ożenisz się z nią! - warknęła wściekle dusza, zajmująca w obecnym wcieleniu ciało biologicznie starsze, a zarazem rolę ojca. Może czasem i mającego dobrą wolę, ale z pewnością rozumiejącego nie tyle, ile oczekiwała dusza, przybrana w młodszy organizm: w tym wypadku, jak już domyśliłeś się, Czytelniku - syna. Tę i tego, do której i do którego zawarczano. Milczała.     - Nie ożenisz się z nią! - powtórzyła tak samo emocjonalnie. - Nieważne, że ci się podoba i nieważne, że - jak słyszałem - spotykacie się potajemnie już od pewnego czasu. Mam inne plany wobec ciebie - dodała tylko trochę spokojniej - i inną kandydatkę na żonę. Lepszą.     - Przyjdzie ci przejąć interesy po mnie - kontynuowała ojcodusza, korzystając z milczenia duszy drugiej. Z milczenia, którego przyczynę zinterpretowała sobie całkowicie błędnie. - Jest tego trochę - dodała skromnie. - Wynik wielu przemyśleń, starań, analiz i zabiegów. Nie chcę, aby lata te poszły na marne, dorzuciła gniewnie tak samo jak poprzednio. - A przy niej pójdą - kontynuowała. - Jak słyszę, tracisz przy niej głowę, a tu trzeba myśleć o pieniądzach!     Stojąca tuż obok w synowskim ciele doświadczona dusza - równie doświadczona jak ojcowska - cechowała się trochę wyższym poziomem cierpliwości. Okazywanej tam i wtedy, gdy uznała okazywanie owo za właściwe i stosowne. Teraz jednak uznała, że dość ma wysłuchiwania gniewnej tyrady i narzucania sobie ojcowskiej woli. Tym bardziej, że zawczasu wszystko sobie perspektywicznie poukładała w umyśle. W całość, z której ojciec powinien być zadowolony.     - Chcę, żebyś mnie wysłuchał - powiedziała pewnym siebie tonem, przybierając pełną spokoju minę i celowo pomijając zwrot "ojcze". - Gdy wysłuchasz, zrozumiesz wszystko i zgodzisz się z moją decyzją. Ożenię się z nią - ciągnęła tym samym tonem bez chwili przerwy - a jej osoba będzie mi pomocą. Nie zaś, jak mylnie sądzisz, przeszkodą.     Dusza znajdująca się obok nie spodziewała się oporu. Nagle zrozumiała, że syn jest zupełnie inną osobą, niż to jej samej się wydawało. Nie zdążyła jednak wyrazić tego słowami, wymieniony bowiem kontynuował.     - Ożenię się z nią - powtórzył z naciskiem. - To jest moja wola, moja intencja i mój zamiar. Ona też tego chce. Jestem twoim dziedzicem jako starsze z rodzeństwa. Jest to zgodne z twoją wolą, jak dopiero co przyznałeś. Siostry zaś, o ile wiem, nigdy planowałeś uczynić twoim następcą, przeznaczając jej, nazwijmy to, tradycyjną rolę.     Ojcodusza popatrzyła chytrze. Zupełnie jak nie na rodzonego syna, a chłodno - by nie napisać zimno - i podstępnie.     - Może powinienem tak postąpić? - rzekła twardo. - Skoro ty nie chcesz mnie słuchać, zgrzytnęła tonem z początku rozmowy. Jeśli przedstawianą właśnie wymianę słów można w ten sposób nazwać.     - Dobrze wiesz, że nie powinieneś - synodusza przybrała chłodny ton, cieplejszy jednak od tonu słów ojca. - Do tego bowiem musiałaby żyć samotnie, jej mąż bowiem nie zadbałby należycie o wniesione przez nią w posagu przedsięwzięcie. W każdym razie nie ten, którego jako kandydata bierzesz pod uwagę - dodał.     Zajmująca biologicznie starsze ciało dusza powstrzymała się od zadania pytania, skąd syn to wie. Powtórnie uderzyła ją świadomość, że syn wie znacznie więcej, niż wygląda, że wie. I że jest bardziej poważny, niż wydaje się to jemu, ojcu. Do przyznania czego przed sobą samym miał dotąd opory. Niechęć, która właśnie zaczęła się kruszyć. Jednak nadal spoglądał chłodno w milczeniu, myśląc szybko i uważnie przyglądając się swoim wewnętrznym pytaniem. I wewnętrznym spostrzeżeniom.     - Może jednak ma rację? - rozważał. - Może wybrał lepiej niż ja, być może dowiedziawszy się czegoś o tej pannie, o czym ja nie wiem? O czymś, co umknęło jej ojcu? Ha, już nie pannie - dodał z przekąsem, zachowując surowy wyraz twarzy, aby syn nie odgadł, co teraz pomyślał - jeśli rozchodzące się wieści są prawdziwe.     Synodusza odczekała w ciszy jeszcze kilka chwil.    - Kontynuuję... ojcze - osobisty zwrot wymówiła łagodniej, wracając jednak zaraz do chłodu w głosie. - Mam zamiar poprowadzić przekazane mi rodzinne interesy w taki oto sposób...       Batumi, 16. Sierpnia 2025     
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Pięknie się różnimy :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...