Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wybieganie.... można odczytać, jako przewidywanie tego, co może się stać, obyś za bardzo nie wybiegł - 
lepiej wilka z lasu nie 'wołać'. Próbujesz białej szaty Twoich myśli i dobrze Ci słowa skapują... zatem... 
owocnych 'układanek' życzę... :). Ten wyżej, bardzo mi się podoba.
 

Opublikowano

@Czarek Płatak Nie wiem, czy dobrze kombinuję, ale ta puenta z kąsaniem opon to w moim odczuciu bezpardonowa walka o ten nocny azyl. Jeśli dobrze zrozumiałem, to jest to dla mnie wiersz wybitny. A jeśli źle zinterpretowałem - to co najmniej bardzo dobry ;D

Opublikowano

Na to kąsanie opon to nie ma bata, ale muszę się uśmiechnąć. Miałam kiedyś w pobliżu psy, które miały taki nawyk, że jeśli udało im się wybiec na ulicę, to podbiegały do samochodu, gdy ten pędził, atakowały go rozwierając całą paszczę chcąc wbić zęby w te nieszczęsne opony, samochód zwalniał, potem przyspieszał... ani pies, ani żadna opona nigdy nie ucierpiały. Do teraz nie wiem czy one miały jakieś uczulenie na cywilizację?

W tym kontekście odbieram wiersz, jak potrzebę posiadania cichego zakątka.

 

Pozdrawiam :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

... też się na 'to' uśmiechnęłam, ale dobry zabieg słowny.

Wiesz, żę też znałam takiego psa kiedyś, który robił dokładnie to samo... zginął pod kołami.

Irracjonalne zachowanie.. buu.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tylko tyle zdążyło :) 

Dzieny 

Coś niecoś 

Dziękuję 

No właśnie. Może uciekł, a może nie, ale jakieś niespełnienie zostało. 

Pozdrawiam 

To jest syberyjska horda. Nigdy się nie wybiega 

Bardzo dziękuję 

Próbuję niemal wszystkiego 

Serdeczności 

Dobrze, dobrze :) 

Dziękuję 

Ja na szczęście kąsam myślą jedynie więc grozi mi co najwyżej jej przetrącenie 

 

Pozdrawiam serdecznie :) 

Miejskie zwierzę czasami

tęskni za odludziami. 

 

@Leszczym @samm @Moondog @Michał_78

dziękuję bardzo 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Kamil Olszówka Czesc i chwała bohaterom! Piekny wiersz. Zostawiam szczery  podziw

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Simon Tracy W trumnie umieszczasz parę kochanków w wiecznym uścisku, co dodaje tej śmierci swojego rodzaju romantyzmu. Spotkałam się z tym pierwszy raz. Ale szczególnie poruszająca jest druga część, gdzie sen z ukochaną kontrastuje z przebudzeniem "do zimnej jak lód" rzeczywistości. Ostatnie wersy (dotyczące broni) są dla mnie wyjątkowo trudne — sugerują możliwość samobójstwa, co całemu wierszowi nadaje bardzo ciemny wymiar. Ogólnie tekst jest piękny.
    • ~~ Jarek i Karol dzisiaj w Zimowie - po co przybyli? Zaraz odpowiem .. Kupili narty - liczą na śnieg, tego tu nie ma - był, ale zbiegł; czyli stopniał i spłynął .. Obarczyli więc winą obecnie rządzących - bo to ponoć przez nich, mamy okres gorący pomiędzy Polakami .. Czy to jest prawdą? Odpowiedzcie sami i .. czy śnieg od tego topnieje?!! Skomentujcie szybko .. bo mnie krew zaleje!! ~~
    • @lena2_ To piękny wiersz! Czytam to jako rozmowę z sobą – między tą częścią nas, która chce wolności i rozwoju, a tą, która wie o naszych ludzkich ograniczeniach. Wiersz ma też lekkość – jest lakoniczny, ale wiele mówi.
    • @Nata_Kruk To piękny wiersz o twórczości, melancholii i przemianie emocji w sztukę. Smutek i niepewność przechodzą w pracę rąk, gdy abstrakcyjne uczucia stają się namacalne — kolory na palecie, pociągnięcia pędzla. Jest kontrast w tym wierszu. Na początku wszystko jest statyczne, szare, zadumane — jesień, szarość, a potem pojawia się ruch, energia: "wybudzam farby", "sztaluga pląsa", uśmiech. To nie jest ucieczka od smutku, ale jakaś transformacja go w coś. Pytanie na końcu — "czy zechcesz teraz ramkę dorobić?" — jest super nieproste i genialne.  To pytanie o ukończenie, o wypełnienie, o krok dalej. A może i o to, czy w ogóle mamy prawo „dokończyć" rzeczy niedokończone? Pewnie znowu za bardzo kombinuję - wiersz piękny i mądry. :))
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...