Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Kobieta: Kochanie, moje kochanie to czarne jest białe, a tamto białe czarne. O jakie gorzkie jest to słodkie, a te brzydkie tak najpiękniejsze. A ten głupek z serialu jest najmądrzejszy pod słońcem!
Mężczyzna: doprawdy?
Kobieta: Kochanie nie odwracaj ode mnie swoich oczu!
Mężczyzna: Najdroższa nie odwracam tylko Ty wywracasz mój świat do góry nogami!
Kobieta: Wiesz dobrze mój drogi, że tak nie jest i to Ty odwracasz kota ogonem!
Mężczyzna: Ech...

Seranon, 28.04.2022r.

Opublikowano

@Leszczym gdy wracałam z Cypru siedziałam obok takigoe małżeństwa z 3 "dorosłych" dzieci, gdzie dzieci po cichu zamawiali wina po 2 butelki naraz na koszt mamusi w samolocie, ich komentarze były świetne. natomiast cały czas ich matka do swojego męża, ty zawsze musisz być najmądrzejszy, czytając grubą książkę "Sapiens", pomyślałam, sobie, one chyba rzeczywiście jest mądry. :) na Cyprze poznałam bardzo fajnych cyganów, tak fajnych, że ziemia takich nie zna:)

Opublikowano

@violetta słuchaj świetna scenka ;) Już jakiś czas temu wpadłem na pisanie fragmentów dialogów. Słyszałem, że właśnie w polskich filmach z tym jest bez mała najgorszy problem. A gdyby tak wziąć przysiąść i na dajmy na to poezji stworzyć dział właśnie z dialogami? Ja myślę, że wspólnymi siłami można by stworzyć coś naprawdę fajnego. A tak poza tym cóż żałuję, że nie odwiedziłaś tym razem Francji ;))

Opublikowano

@violetta Jedź do Andaluzji, cyganów poznasz cudnych, mieszkałem tam kilka lat, kiedyś w barze przy bufecie sączyłem piwo, dosiadło się dwóch rodaków, słyszę polszczyznę, zagadałem takie tam zwykłe gadanie, jeden mówi że jest tu krótko (tydzień) ale ten drugi to ho ho ho ,miesiąc cały ;-) 

Opublikowano

@Dared zaprzyjaźniłam się z cyganami, którzy mówili po romsku, nie mogłam skojarzyć co to za język, cypryjski może, śmiałam się, w końcu zapytałam kim są, nieświadomie nie wiedząc, że są cyganami:) wchodziliśmy na siebie wszędzie:) cudni ludzie, nie spotkałam nigdy tak cudnych ludzi jak tam, aż za nimi tęsknię :)

Opublikowano

@violetta Dla mnie było szokiem, gdy była jakaś fiesta na mieście odpust w którejś parafii, procesja prosto średniowieczna a potem impreza pod kościołem, z biletami za które kupowało się piwo, a na scenie miejscowe gwiazdy rocka.

@Dared A to z tych czasów mimo że Meksykanka chyba ;-))

 

Opublikowano

@Dared ja też myślę, że czasem tak zwyczajnie psychologicznie potrzebujemy, żeby nawet jak nabroimy nawet jeśli mocno ktoś nam powiedział tak zwyczajnie, że nam po prostu wybacza i że nas kocha. Ale jak wspomniałem myślę sobie raczej, ba wierzę, że bóg i tak przyjrzy się wszystkim naszym uczynkom i tego nie zmieni odpust. Z drugiej strony pewne odkupienie win może i nawet powinno być brane pod uwagę... No ale w tekście nie odwracaj zupełnie nie o tym ;)))

Opublikowano

@Leszczym Wiesz miałem tam kolegę z którym chciałem nawet jakiś interes zrobić na sprowadzeniu koni Andaluzów do kraju , powiedział mi piękne słowa " dla mnie liczy się niedziela, zakładam swoje złoto, wsiadam na motor i jadę w góry"

Opublikowano

@Leszczym Pozwolę sobie polemizować;-) jeśli "nabroję" przyjmuję "na klatę" mea culpa i tyle, muszę z tym żyć, nie proszę o wybaczenie bo czym jest wybaczenie ? rozgrzeszeniem ? zbyt proste i łatwe jest zwalać wszystko na boga

Opublikowano

@Dared tak Dared zgodziłbym się z Tobą, ale po pierwsze na przykład w moim wieku nie ma nikogo kto by w ten czy inny sposób nie "nabroił" a żyć trzeba i to najlepiej nie w poczuciu klęski czy ogromnej winy, po drugie są osoby - znam takie - które mocno się obwiniają, a nie znają całości zagadnień z których jakoś tak nie wiem obiektywnie patrząc może wynikać że wcale nie są winne. Takie osoby też przecież należałoby ratować. Trochę nieopatrznie mam wrażenie odbiegłiśmy od tematu, choć w sumie temat odwrócenia jest bardzo poważnym religijnym również zagadnieniem. No nic kończę, bo idę spać ;))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • - Gdybyś był chociaż mniej wytrwały... - powtórzyłam po kilku przepłakanych chwilach. - Ale jesteś, jaki jesteś! A jaka jestem ja? - zadałam sobie ni stąd ni zowąd właśnie to pytanie. -  No jaka? No? Chyba przestaję podobać się sama sobie... - zdążyłam mruknąć, nim sen mnie zmorzył.     W nocy przyśniła mi się rozmowa z nim. A dokładniej ta jej część, która w rzeczywistości się nie odbyła.     - Naprawdę zostawiłbyś mnie? - spytałam roztrzęsiona, po czym chwyciłam go za dłonie i ścisnęłam je mocno. - Mógłbyś mnie zostawiłbyś?! - powtórzyłam głośniej. Dużo głośniej. Tak głośno, jak chciałam.     - Rozważyłem to - w treść snu wtrąciło się pierwsze ze rzeczywiście wypowiedzianych zdań. - Ale  skrzywdziłbym cię, wycofując się z danego ci słowa. Więc - nie - ma - opcji, bo nie mógłbym! - senne wyobrażenie mojego mężczyzny dodało zdanie drugie z realnie wygłoszonych. - Chociaż może powinienem - kontynuowało twardszym tonem - bo przy naszym drugim początku postawiłem ci warunek. Pamiętasz, jaki. A ty co zrobiłaś? Nadużyłaś mojego zaufania i mojej cierpliwości, a mimo to nadal spodziewasz się trwania przy tobie.     - A i owszem, spodziewam się - senny obraz mnie samej odpowiedział analogicznemu wyobrażeniu mojego mężczyzny. - Spodziewam się jeszcze więcej: nadal zaufania i nadal cierpliwości. Mimo, że cię zawiodłam. Bo... - urwałam na chwilę, gdy senna wersja mojego em spojrzała znacząco. Jednak ciągnęłam dalej:    - Bo zasługuję na nie, a ty dałeś mi słowo.     - Zasługujesz, to prawda - senny em odparł bynajmniej sennie. - I zgadza się: dałem Ci je. Ale czy powinienem go dotrzymać? Postąpić w tej sytuacji zgodnie z zapewnieniem? A może właściwe byłoby zdecydować wbrew sobie? Może na tym wyszedłbym lepiej?     Uśmiechnęłam się.     - Może, może - odpowiedziałem. - Ale wiesz, że nie wyszedłbyś na tym lepiej, bo nie byłby to właściwy krok.     - Nie byłby? - mój śniony facet spojrzał sennym spojrzeniem. - Bo?    - Bo jestem właściwą dla ciebie kobietą. A ty właściwym dla mnie mężczyzną. Tylko?     - Tylko? - em popatrzył po raz kolejny. Trzeci. Tym razem pytająco.     - Tylko daj mi czas. To dla mnie ważne.      Rzeszów, 29. Grudnia 2025          
    • Napłatał: łatał pan.  
    • O tu napisali Milasi - panu to.    
    • Ulu, z oka kozulu.      
    • Elki pikle, tu butelki, pikle.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...