Ogniska w lesie

[Quidem.art]

Korony drzew, uśmiechy, słowa,

Szum wiatru szepcze słodko.

Skały są takie wiotkie..

W kurzu nikną po drogowych rowach.

 

Buty przetarły kamienie,

Melodia chrzęści rytmicznie żwirem. 

Wszystkie te szczyty… w pyle…

W ostatniej bramie  zbawienie.

 

Prócz mnie tylko lanca samotnego cienia

Splątana, od gasnącego słońca ucieka.

Powoli zasypia droga daleka.

Kroku nie zmieniam.

 

Właśnie minąłem cały świat.

Zabawy, prace, śmiech i łzy. 

Rzucone w kąt siostry trzy,

Gdzie kilka koślawych chat.

 

Wtedy zatrzymałem czas.

Bez nich nie mam dokąd iść.

Trudny to dzień - dziś .

Nie dla nas.

Bez krzyków nie ma cisz.

Bez drzewa nawet nie umrze liść...

A żyje się raz.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Edytowane 15 Kwietnia 2022 przez Quidem.art (wyświetl historię edycji)