Wiersz samobójcy

[Kot]

@Sylwester_Lasota

Spoko, ale ja czytam "nieprzyjaciół wiele"

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Gdybym w erze papyru przepisywał Twój wiersz, dałbym właśnie tak .

 

[Sylwester_Lasota]

 

 

Luz, luz, luz

 

w końcu jesteśmy pod wierszem o samobójcy. Co nie?

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pewnie właśnie tak, tylko, że hieroglifami ;)

@Olgierd Jaksztasja to mogę bardzo łatwo wyrównać idąc w drugą stronę, ale, po prostu, nie chcę tego robić. Lubię rymy niedokładne, a w tym tekście dokładnych jest już zdecydowanie za wiele. Może kiedyś mi się to odmieni i zmienię. Zobaczymy.

Dzięki za konwersację.

Wszystkiego Dobrego :)

[Gość]

@Sylwester_Lasota Nie chcę zostać odebrany jako ktoś, kto pochwala samobójstwo (choć po pobieżnej lekturze niektórych moich wypocin można tak pomyśleć :P ), ale fascynuje mnie stan umysłu kogoś, kto znajduje w sobie tyle determinacji i - mimo wszystko - pewnego rodzaju odwagi, by targnąć się na własne życie. Przecież takich kroków nie podejmuje się ot tak - to musi być następstwem olbrzymiej tragedii rozgrywającej się w głowie tego człowieka. Czy zatem odwodząc go od tego wyboru, nie wyświadczamy mu niedźwiedziej przysługi?

Tak tylko sobie rozważam, nie przyszedłem się kłócić, jakby co ;>

A wiersz jest fantastyczny. Czuć w ciepło i wielką, szczerą troskę - to mnie urzekło całkowicie. Tylko czy ta troska... no dobra, nie mącę już ;D

Super wyszło, jestem pod wrażeniem!

[Sylwester_Lasota]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dzięki.

Pozdrawiam.

[Sylwester_Lasota]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pozwól, że nie zapytam co się stało dalej.

Lechoń nie udawał. Wokół większość wiedziała, że zmaga się z wieloma problemami, w tym z samym sobą. Poza tym, to była druga próba samobójcza, tym razem skuteczna.

Dzięki za przeczytanie.

Pozdrawiam serdecznie.

[Nata_Kruk]

Skamander był wielką siłą, w owym czasie.!

Pozdrawiam, Sylwek.

[Sylwester_Lasota]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Prawda. Lubię wiersze Tuwima i Lechonia, ale tak naprawdę, kto ich jeszcze dzisiaj czyta? Nawet jeśli niewielu, to one jakoś przetrwały. Obawiam się że nasza radosna Twórczość, w dobie rozwiniętego przekazu informacji, ma raczej zmikomome szanse i to nie dlatego, że słabo piszemy, bo chociażby na tym forum spotkałem conajmniej kilka osób piszących na naprawdę wysokim poziomie, ale raczej na nietrwałość materii, w której rzeźbimy (papier wydaje mi się znacznie trwalszy, chociaż niewielu już po niego sięga) i zalew przeciętności albo nawet tego, co poniżej, w którym może utonąć niejedna perła.

Pozdrawiam