Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

... A kiedy w końcu usłyszysz ciszę - będziesz zbawiony. 
Być może będzie to ostatnia minuta życia. 

Być może pierwsza. 

 

Starość dostrzeżesz, kiedy rozejrzysz się i nie znajdziesz żadnych parawanów wokół siebie, nie zmieścisz się w ubrania z żadnej mody, nie będzie do czego uciekać - ta starość może się wydarzyć nawet dwudziestolatkom. 

 

Obecną tymczasowość zamieszkuję tylko z Bogiem - szeleści dyskretnie wiatrem w przestronnym apartamencie, spowiadamy się sobie bez potrzeby rozgrzeszenia. 

 

I myślę o lądach, które chcę zamieszkać: poznaję ich sylaby i dźwięki. 
I byle tylko się nie zestarzeć! 
Brak ludzi to tylko: "nie wychodzę im naprzeciw."
Oni też nie wydają się otwierać drzwi.

 

Wpatruję się w pustką kartkę.
To mój plan miasta.
Ktoś puka do drzwi!
Zaciął się łańcuch.
Odplącz mnie.

(...)

Teraz możesz się rozsiąść: nikogo w sobie.... 

Masz. 


 

Edytowane przez Lidia Maria Concertina (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Ech, czasami tak sobie myślę wchodząc po zakupach na parking: Spokojnie, spokojnie. Prawdziwa starość, to jeszcze nie wtedy, kiedy nie pamiętasz gdzie zostawiłeś samochód, ale wtedy, gdy zaczynasz się zastanawiać, który jest twój.

 

Pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

@Lidia Maria Concertina ładnie napisałaś... 

Starość, wiek dojrzały to wielka niesprawiedliwość życia. W chwili, gdy doświadczenie i wiedza nabyta na własnych i cudzych błędach, mogłaby zostać wykorzystana do zdobywania "świata", zostaje storpedowana przez niemoc fizyczną i psychiczną, budzi największy żal i poczucie zdrady własnej świadomości.

Podobuje mnie się.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • Nie trafia do mnie. Bardzo dużo buntu przeciw porządkowi, pozostawia niedosyt co do tego, co proponuje alternatywa, tak zwany słowiański duch. Niekiedy klimat wydaje się niespójny. Przykładowo, przywołanie pałaców, które nijak nie mają nic wspólnego ze Słowianami, którzy prędzej szturmowaliby zamki aniżeli pałace, bo te drugie to inny krąg kulturowy. Czasami też skróty myślowe wydają mi się zbyt enigmatyczne. Nie słyszałam, żeby ktoś „gardził pyłem” - można go lekceważyć, strącać, ale „gardzić” to zbyt mocne słowo, tak mi się wydaje. Są też pewne niedopowiedzenia np. „O tych, co modlą się, choć w sercu mają grzech” - ludzie zawsze mają grzech, więc modlitwa w takim kontekście jest naturalna. Może lepiej: „O tych, co modlą się, choć serca pełne mają grzechu”, rytm może nie jest idealny, ale sens jest zachowany.  Pewnie się czepiam.   + Na plus zdecydowanie nieszablonowe rymy. W szczególności „pyłem, zgniłym” trafia mocno w moją estetykę.  Taka pieśń wiedźmy mogłaby znaleźć dla siebie miejsce w niejednym opowiadaniu fantasy - świetnie by pasowała, moim zdaniem.  
    • @Arsis Hahaha

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      , a dokąd Cię myśli zawiodły ?
    • @Gizel-la Ekstra, bardzo zgrabny i leciutki wierszyk w sam raz na te śniegi za oknem, które notabene znów aż cieszą :))
    • @Somalija aaa, skoro tak, to jesteśmy w domu... a ja, głupi, myślałem, że chodzi o coś innego...
    • @Lenore Grey poems Kunsztowny !!!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...