Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano


Błysk Galaktyki w otchłani piekieł,

to kropla mleka jak z sutka Hery.
Uzbrój ciekawość, choć ad interim...
...pyłem kosmicznym tam być najlepiej.

Kometa prysła, prostotą smugi,
podała impuls nasz świat dostraja.
Rękę wyciąga z dłutem rzeźbiarza,
widzi to wszystko może co drugi.

Gwiazdy wejrzały wzrokiem stuokim,
takim co pali przestrzenie światła.
Bo niby ciemno, poświata zgasła,

mrugacie zawsze - czyścicie mroki.
 

Słońce zaczęło rysować cienie,
a chmury chciwie je zabierały.

Bo kto odgadnie pełne zamiary...
... siły natury - co w onej drzemie?
 

Księżyc zatańczył w obrzeżach okna,

puścił nam oko na nieboskłonie.

Pozwól kochanie - duszę zasłonię,
aby wybrzmiała moja myśl zwrotna.
 

O Ziemi naszej w czasoprzestrzeni,
czekamy tylko aż mknąc wybuchnie.

Wolności syci... mijają grudnie,
jak myślisz - powiedz, czy coś odmienisz?

Głupotą razisz globus przyłbiasty,
przestrajasz struny - a piano leci.
Palisz kalendarz... będzie następny,
szyjesz, bo trzeba, rok pełen fastryg.

 

 


"Nigdy nie myślę o przyszłości. Przychodzi ona tak wcześnie." - Albert Einstein.

Opublikowano

@Somalija Tak Ago przebogaty bo jest cały kosmos, czego można chcieć więcej, metaforyczny - bo gwiazdy, galaktyka, księżyc, słońce są cudowne i nieosiągalne, a więc wyciągamy do nich ręce, podwójnie adresowany - ależ tak do mnie i do Was!?
Ago wracam któryś raz z rzędu, zresztą jak prawie wszyscy z nas.
 

Wszystkiego dobrego.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • kto ma oczko to niech mrugnie kto widoczny niech nią gniecie kto zaocznie miałby wśród niej wdzięk rozłożyć w bransoletkę   kto ma dziubek, niechaj wróbla precz wstręt daje auto'braniem kto dopuszcza, ciałem zrównać armat turę w ciągłość sprawną; któż nie zmusza się w atrament do warunków międzyrzecznych ciemnych ścianek nieraz danym wymalować wniosek sprzeczny    
    • @natalia Bardzo ciekawe opowiadanie, psychologiczne, obrazujące zachowanie młodego człowieka wobec swojej rówieśniczki, często niemiłe, rzadziej agresywne, pobudzające chęć odwetu dla takiego zachowania, zwłaszcza, gdy było się świadkiem podobnego zdarzenia lub nawet, gdy przydarzyło się nam coś podobnego osobiście. Nie mam zamiaru bronić takiego zachowania, ponieważ mają na to wpływ różne czynniki i okoliczności życiowe i zdarza się to w każdej ludzkiej społeczności. Zapewne jest w tym lekcja do przerobienia dla agresora, ale także dla osoby niemiłe nagabywanej. 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Czytając to zdanie moja wyobraźnia przedstawiła mi duże sklepowe okna wystawowe, a tam ukazane obietnice radości po udanych zakupach. Ogólnie mówiąc, każde okno, od zewnątrz lub wewnątrz potrafi wzbudzić ciekawość. @Domysły Monika Zwykle moc wiersza jest w samym tytule, który potrafi zaprosić do lektury. Taka melodia to zapewne pozytywne myślenie, a wówczas świat nabiera kolorów tęczy. Pozdrawiam!

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

            @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @natalia Bardzo ciekawe opowiadanie, psychologiczne, obrazujące zachowanie młodego człowieka wobec swojej rówieśniczki, często niemiłe, rzadziej agresywne, pobudzające chęć odwetu dla takiego zachowania, zwłaszcza, gdy było się świadkiem podobnego zdarzenia lub nawet, gdy przydarzyło się nam coś podobnego osobiście. Nie mam zamiaru bronić takiego zachowania, ponieważ mają na to wpływ różne czynniki i okoliczności życiowe i zdarza się to w każdej ludzkiej społeczności. Zapewne jest w tym lekcja do przerobienia dla agresora, ale także dla osoby niemile nagabywanej. 
    • Rozjaśnia się. Świat budzi się z koszmarnego snu. Barwy są pełne. Powietrze lekkie.   Wszystko dzisiaj niesie obietnicę. Każdy w swoim oknie maluje nową wizję: Śmiech i taniec.   Czy radość dzisiaj wzmacnia? Czy przez nią każdy czuje się zjednoczony? Czy smutek ciągnie w dół? Czy jest pokojem bez drzwi i nikt nie wejdzie?   Gdzie rozkwitnąć, by móc się pomnożyć w radości na zawsze?   Znaleźć spełnienie, Otworzyć się na siebie. Stworzyć taką melodię, przy której... Tańczysz.            
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...