Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
Wczoraj zmarł Roman Kostrzewski - głos zespołu KAT.
Ku jego pamięci - wiersz, który kiedyś napisałem, inspirowany jego muzyką.
 
 
nie ma demona ponad człowieka
któremu rajem na ziemi ślepota
przyłbica mu oczy chowa od wojny
wzrok tylko w  niebo - największa cnota

u stóp jest ogień i ciał kobierzec
a piach tu chłepce krew i nadzieję
on podążając za próżnym bogiem
oczy odwróci - nie wejrzy w ziemię

kto maski zerwie i ład ośmieszy
ześle na siebie świętości wściekłość
grzechem śmiertelnym - w zgiełku wykrzyczeć:
oto jest prawda: metal i piekło
 
 
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Niezwykle dyplomatyczny komentarz - dziękuję, bardzo to doceniam ;>

Rzeczywiście, Kostrzewski i jego sztuka to kawał mojego życia. Żałuję, że nigdy nie zobaczyłem i już nie zobaczę go na żywo. Jeden jedyny raz Kat z Romanem grał niemal pod moim nosem, na zlocie motocyklowym, na którym od lat regularnie bywałem. Akurat tamten rok musiałem opuścić - ważniejsza była obolała po porodzie żona i dopiero co narodzony pierwszy syn. Szkoda, że nie dostanę drugiej szansy, by spełnić to marzenie.

 

"NIE MA KATA BEZ ROMANA!"

 

 

Edytowane przez error_erros (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo dziękuję. Tak właśnie działała sztuka Romana. Zrywała maski. Przez cale życie płacił za to cenę, którą warto było ponosić.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Może jednak wcale nie są aż tak "nieswojskie", skoro przeprawiłaś się bez trudu? ;D

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Za późno, już napisałeś. Jeśli ktoś posłucha luczykowego "Kata", to będzie teraz Twoja wina, a ewentualne szkody zostaną pokryte z Twojego ubezpieczenia :]

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

I teraz po śmierci Twoja dusza będzie się błąkać po polach i rozstajnych drogach, bo nawet piekło ma swój honor i Cię nie przyjmie za polecanie zespołu Luczyka ;D

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Mnie wcale nie jest go szkoda. Uważam, że dostaje dokładnie taki rodzaj popularności, na jaki zasłużył ;]

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2 Aniu. dziękuję serdecznie.   i za słowa wielkiego pisarza i poety również.   a ja mam w głowie jego :   "Umierać, to nic. straszne jest nie żyć."      
    • @Annna2

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Migrena  Pięknie, poetycko i wzruszająco. A dalej za V. Hugo:   Bo miłość jest jak drzewo: sama z siebie rośnie, głęboko zapuszcza korzenie w całą istotę człowieka i nieraz, na ruinie serca, dalej się zieleni.
    • @Robert Witold Gorzkowski  lubię Twoją poezję Robert. Doskonale wiesz czym jest wolność- wiara jest wolnością, Ty wierzysz- jesteś wolnym człowiekiem. Że masz pytania? To normalne- z Człowieka wypływa.  Dziury na Krzyżu- sumienie. I miłość jest wolnością nigdy nie zniewoleniem. Wolność. Bo można być niewolnikiem i można być wolnym.  I nikt tej wolności nie może odebrać- można tylko samemu jej się pozbawić, bo wolność można sprzedać, za przywileje, stanowiska, etc... Tyle lat byliśmy w niewoli- na mapach Europy nie byliśmy, ale zawsze wolni  
    • miłość nie zna granic - rozsadza horyzont świata, pęka w dłoniach jak promień, którego nie sposób zatrzymać, jakby samo niebo rozbierało się z cienia, żeby znów zobaczyć siebie. jakby światło chciało dotknąć swojego początku. nie da się jej stłumić, bo rodzi się z ciszy, która pamięta krzyk stworzenia, z drżenia - gdy światło dopiero uczyło się wypowiadać ciemność. chcę kochać - i kocham, jak ogień, który nie prosi o tlen, jak ocean, co nie szuka brzegu, jak sen, który śni sam siebie, jak puls wszechświata, który bije w sercu atomu, jak światło, które spala się na ustach poranka. bezszelestnie, bezgranicznie, bezwarunkowo, bez zazdrości, bez cierpienia, bez końca, bez oczekiwania, bez przywiązania, bez analizowania. liczy się tylko bez, liczy się tylko to, co zostaje, gdy odejmiesz już wszystko - ciało, strach, pamięć, imię - zostaje światło, które mówi Twoim głosem, rozszczepia się na czułość, i ciszę, która ma Twój kształt, jak odbicie duszy w tafli nocy. czy jesteś, czy tylko światło uczy się milczeć po Tobie?      
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...