Co zostaje?

[Quidem.art]

Skrajem światła sunie cień, 

Gdzie zawsze były skarby, 

Sny twarde… 

Nie po każdej nocy przychodzi dzień. 

 

Zostają słowa. Nawet zapach w końcu znika. 

Zostaje smutek i pustka na strychu. 

Wahadło nadzieje odcina zbyt szybko. 

Lis zasnął zmęczony we wnykach. 

 

A co zostanie po kimś, kto kłamie? 

A co jeśli pamięta wszystko?... 

Ja już nie chodzę na targowisko. 

Opowiesz, jak się spotkamy. 

 

Tymczasem niewdzięczny wciąż kocham. 

Nieważny świat, fakty, ludzie. 

Znalazłem jej miłość w trudzie, 

Więc może i ją znowu spotkam? 

 

A może łaskawy los resztę tej historii 

Zdołał opisać na serwetce w kafejce, 

Że serce znieruchomiało i ostygły ręce? 

Czasem dobry koniec, choćby i bez glorii. 

 

Czas na świat bez ludzkiej flegmy. 

Moje serce bije w dzieciach. 

Wszystko inne rozkradli przecież. 

Wzięli nawet duszę biedną.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane 30 Stycznia 2022 przez Quidem.art (wyświetl historię edycji)

[Quidem.art]

@Michał_78 lis nie pojawił się przypadkowo. W moi pisaniu każde słowo, a bywa, że i błędy, spełniają jakąś rolę. I dlatego tamten lis, wieczny uciekinier, dzikus, jest własną antytezą. To czysta żałość. Czysty ból... Dziękuję za uważne czytanie. @Quidem.art