Inne spojrzenie 7

[Corleone 11]

   Zwróciwszy po raz kolejny dodatkową uwagę legionistów wypowiedzeniem słów w ich ojczystej lingua, Zwisający rozpostarł  ręce teatralnym gestem, po czym wykonał w powietrzu pełne salto. Powoli i etapami, zupełnie jakby takie jego wykonanie było czymś calkowicie zwyczajnym. Jakby zatrzymywał się przed niewidzialnymi progami. I jakby odbijał się od nich, by wykonać następny ruch. 

   Skończywszy je, Zręczny wisiał przez chwilę nieruchomo, jak gdyby oczekując aplauzu. Po czym opadł z gracją na ziemię, ponownie uśmiechnął się szeroko i zatupał. Lekko.

   - Toga! - rzucił w przestrzeń, jakby wydając polecenie niewidocznemu słudze. W powietrzu za nim pojawił się zażądany materiał, który sam z siebie, niczym inteligentny, okrył go i udrapował się na nim we właściwy sposób. 

   - Ha - zaczął, odpowiadając na questio, którego myślący inaczej żołnierz nie zdążył zadać. - Jak to robię? Jak to się dzieje? Jak to możliwe? - wyliczał z siebie kolejne pytania, czytając je w umysłach legionistów. - Vobis dixi ego, possum facere omnia. 

   - Bo widzicie - dodał, przeskoczywszy z prawej stopy w lewo, zrobiwszy obrotowy ruch przedramionami niczym w dziwnym, nieznanym im tańcu, a potem z lewej stopy w prawo. - Wszystko jest energią, tylko w różnych formis. Nawet materia jest energią, tyle, że zagęszczoną. Ergo: wszystko, co istnieje, jest ze sobą połączone.  Ens omnis cum ente omne. Wy ze mną, ja z powietrzem. Czyli z tym, czym oddychasz - wyjaśnił szybko widząc, że ów wolniej myślący nie nadąża za treścią jego słów. Zrobił chwilę przerwy, by tamten mógł odetchnąć. 

   - Videte - powtórzył, po czym zaczął wykonywać chwytające ruchy, jakby łapał coś dla nich niewidzialnego i wyciągał to coś z powietrza, a potem koliste jednocześnie obu dłońmi, zupełnie jakby łączył pochwycone i kleił z nich - lub może raczej utaczał - coś okrągłego wielkości piłki do harpastum. Zaskoczeni, a teraz również zaciekawieni, zapominając o dotychczasowym wszystkim, patrzyli, jak odległość pomiędzy wciąż poruszającymi się dłońmi Żyjącego rośnie stopniowo, tak jakby to, co kształtował, stawało się coraz większe i większe. Wreszcie skończył. 

   - Habetis! - wykonał gest, jakby podrzucał coś i łapał kilka razy, po czym zamachnął się, niczym rzucając owym czymś w inteligentnego inaczej. Ale, jak się okazało - i jak już wiedział - odpowiednio spostrzegawczego i szybkiego. Ni stąd, ni zowąd na piasku pojawił się okrągły, szybko przesuwający się cień, a w chwilę potem w powietrzu zmaterializowała się skórzana piłka. Odpowiednio duża i twarda, jak przekonał się legionista, gdy trafiła go, aż zgiął się wpół, łapiąc ją i przyciskając do siebie.  

   - Habeo - zaskoczyl sam siebie, gdy niepewnie uśmiechnął się do Rzucającego. Nie bacząc na to, jak zareaguje bądź co powie na to dowódca.

   - Habes - potwierdził Zagadnięty. Po czym powtórnie rozłożył ręce w teatralnym geście, jakby nic nie mógł poradzić na swoją wszechmoc. Wzorem żołnierza uśmiechnął się. Nieco bardziej pewnie.

   - No sami widzicie... 

 

 

Voorhout, 16.01.2022

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 16 Stycznia 2022 przez Corleone 11 (wyświetl historię edycji)

[Leszczym]

@Corleone 11 słuchaj podoba mi się Twoje opowiadanie. Jest bardzo pomysłowe, głęboko religijne, w moim przekonaniu nie bluźniercze. Nie znam dobrze łaciny i nie rozumiem może wszystkiego, ale jak najbardziej jestem na tak ;)

[Corleone 11]

@Leszczym Dzięki Ci bardzo za tak pozytywną opinię. Staram się nikogo nie urazić, jeśli chodzi o religię. Ale jednocześnie wychodząc poza konwencję pewnie w końcu tego nie uniknę. 

 

Serdeczne pozdrowienia.

[Somalija]

@Corleone 11 Przeczytałam z uwagą, tekst jest bardzo śmiały, powinien mieć odnośniki, co do łacińskich zwrotów. Myślę, że nikt na to jeszcze nie wpadł, chociaż Jezusa już w literaturze ożeniono i uojcowiono nadając potomstwo. Pomysł ciekawy, jednak kontrowersyjny, za takie rzeczy palono kiedyś żywcem. 

Edytowane 16 Stycznia 2022 przez Somalija (wyświetl historię edycji)

[Corleone 11]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

   Dzięki Ci bardzo za uważne czytanie i za tak dobrą ocenę. Dziękuję też za sugestię odnośnie do łacińskich zwrotów. 

   Mam nadzieję, "że nikt na to jeszcze nie wpadł". I że spodobał Ci się pomimo kontrowersyjności. 

   Wiem Somalijo, że tak kiedyś było. Święte Oficjum, zwane potocznie Inkwizycją, poczynało sobie całkiem śmiało. 

 

Serdeczne pozdrowienia.

 

Edytowane 18 Stycznia 2022 przez Corleone 11
Poprawienie błędu (wyświetl historię edycji)

[Somalija]

@Corleone 11 Pomyślałam o takiej rozprawie filozoficznej, zmuszającej czytelników do myślenia, nie tylko o fantasy, w sensie płytkości tekstu. 

 

Tekst jest bardzo żywy, w niektórych miejscach przejmujący, jednak trudny w odbiorze. Jest trochę miejsc do poprawki, głównie w czytelności dialogów. To co mnie bardzo uderzyło, to myślenie postaci, widać, że autor jest wrażliwym człowiekiem. 

[Corleone 11]

@Somalija Pewien poziom trudności w odbiorze jest czymś, z czym uważam, że czytelnik powinien sobie poradzić. Jednocześnie staram się pisać jak najlepiej potrafię, aby dać odbiorcy literacką przyjemność.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Wiesław J.K.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Corleone 11

Bardzo podoba mi się Twoje INNE SPOJRZENIE. Widzę tutaj nowe myślenie,  odpowiednie dla XXI wieku. 

 

pozdrawiam

[Corleone 11]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję, Wiesławie. Miło mi przyjąć do wiadomości tak pozytywną opinię. 

 

Serdeczne pozdrowienia.