Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Pośród porannych mgieł

Wśród eolicznych westchnień

Widzę ją, jak krząta się

Moja miłość największa –

 

Lecz ona o tym nic nie wie

Że płonę do niej uczuciem

Miłością, co kole jak cierniem -

W niej serce z miłości wyzute.

 

Bez sensu się znów zakochałem,

Jak długo mam jeszcze to znosić?

Muszę się chronić przed uczuć nawałem,

Być niczym głaz i o nic nie prosić.

 

Warszawa, 31.XII.2021

 

(insp. M. Bajor "Moja miłość największa")

 

 

 
Edytowane przez michal1975-a (wyświetl historię edycji)
  • Wielebor zmienił(a) tytuł na Moje skryte uczucie
Opublikowano

@Gosława

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To prawda, Renato, ale nie do końca. Będę się bronił, a co? Po prostu historia mojego życia, mojego uczucia była zawsze taka, że ja kochałem, ale zazwyczaj, mówiąc brutalnie, byłem olewany. No, bo jak to - KOCHAĆ NIEPEŁNOSPRAWNEGO? Toż to jakaś ujma i plama na honorze! Więc przestałem się z tym afiszować, bo i po co?

Opublikowano

@Gosława bo mi nie wychodzi a mam już swoje lata. Już nie ufam kobietom. Wzgardziły mną, to niech teraz się nie dziwią. A poza tym, to żadna nie chce na poważnie ZE MNĄ być. Wszystkie myślą, że dobrze jest mną się zabawić.Poza tym nie ma już wolnych kobiet w moim wieku. Dlatego się nie angażuję. Skoro szukacie tylko sprawnych facetów.

Opublikowano

@Gosława wiem, sorry... ale mnie już cholera bierze. Wiem że Ty masz męża i nie łudzę się - w tym wieku trudno o jakąś wolną kobietę. Ja już raczej będę sam. Wezmę ten rozwód i więcej nie chcę o nikim słyszeć. Wszyscy są już po 40 szczęśliwi. Tylko ja nie. Ale to nie jest niczyja sprawa, powinienem raczej się utopić sprawiłoby to wszystkim frajdę.

  • Wielebor zmienił(a) tytuł na MOJE SKRYTE UCZUCIE

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...