Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Heliocentryczka


Rekomendowane odpowiedzi

Życie jest pasażerem. 
To my!
I tak jesteśmy podróżą... 

 

Ściągam natchnienia z nieba
Watę cukrową, po której mnie nie mdli i nie tyję

Spotkaj mnie pod którymkolwiek ... z nich - nieb!
Tak się nie odmienia, prawda?


Sążniste strzępy chmur biorą nas na spacer, pod rękę

Płaczący przez mgły dzień
Mijasz mnie odwagą sportowego samochodu
Jest mi szaro, jestem jego karoserią

Taki sam kolor, jak ten spokój

Ale nie umieramy jeszcze.
Nie z obłędu, w każdym razie.


Robię z kuli ziemskiej papierowy samolocik i leci ... przez cały świat!

Śniadanie stygnie.
Mrożone kanapki.
Z któregoś przedwczoraj.
Kawa wylewa się z pod kołdry ...
Ratunku!
Kolejna kwarta pełni!
Życia.


Zwlecz mnie z tego wiecznie niepościelonego łóżka: mnie.
... mi pościel.
Oblecz w rebus.
Gra, w której nikt nie przegrywa: zbuduj kruchość mosiądzu.

Tracę natchnienie, kiedy serce włóczy się po bankach.
Weksle z wyrokiem życia ...
Żebram o zbyt, ale nikt nie chce kupić.

 

W wiadomościach wreszcie jakieś wieści o kosmosie.
Gryzę cię w przerwie na czekoladowego wafla ...

Nieważkość, nieziemskość, Mars.
Czerwień!
Smakujesz.
Jak?
Jak supernovy.

   
 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Witam - wiersz watr przeczytania  - coś w nim się jasno tli - 

                                                                                                          Pozdr.serdecznie.

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Oczywiście wiele można w temacie róż   Róża, lasy i świat "Nie czas żałować róży, kiedy płoną lasy - Nie czas lasów żałować, kiedy płonie świat, Gdy obszar ziemski jedną staje się Saharą... Nie czas żałować świata, gdy wznowił się chaos, Gdy dnia i godziny nikt nie wie, Kiedy Bóg, kulą ziemską w pierś trafiony, padł I powstał jak lew w swym gniewie! - Gdy noc każda najgłębszą czerni się żałobą... - - -- - - - - - - - - - - - - - - - - - - Jednak żałuję róży i płaczę nad sobą." MPJ    
    • @hania kluseczka śmierci nie ma, to iluzja :)
    • Leżę w mym łóżku, myśląc nad życiem, I myślę nad swoim małym odkryciem, Przed oczami mrok, widzę pustki, ciemność, Me uszy pięści tej muzyki senność.   Leżę, słucham, papieros w mym ręku, Każdy żyje w tym ogromnym lęku, Nie mają pojęcia o życiu, sensie, Żyją bezwiednie w wielkim procesie.   Sensem jest nauka, rozwój duchowy, Reinkarnacja, dobroć, uczuciowy, Życie to przygoda, a nie problemy, Walcz z nimi, nie damy się systemy.   Brak zgiełku i państw, jedna ów planeta, Brak wojen, konfliktów, oto jest skrzeta, Wszyscy szczęśliwi, żyjący symbiozą Kochający się swoją wspólną wizją.   Zakończmy ten chaos, bądźmy dobrymi, Stańmy się w końcu ludźmi mądrymi, Karma i Wszechświat, to mocno doceni, Finalnie z pewnością coś się zmieni.   Bądź lepszy i lepszy dnia kolejnego, Wyjdziesz tym na człowieka szczęśliwego, Kochaj ludzi, zwierząt urok wspaniały,  Doceniaj piękno, a nie świat nędzniały.   Na końcu dowiesz się, że było warto, Idąc do światła, dumnie, nieodparto, Poczujesz błogość, piękno wzruszające, Ujrzysz blask, miłość, szczęście chwytające.        
    • dlaczego tak szybko więdną kwiaty szarością popiołu w źrenicach zbłąkanych   każde spojrzenie kłuje i rani   w zaułkach co łzami zroszone jak bańki mydlane pęka nadzieja   gdy trudno życie do kupy pozbierać   a jednak   dopóki na łące kwiatów zostało a śpiew skowronka słychać pod niebem jakoś tam drepce los człowieczy z sensem bez sensu sam czasem nie wie   kiedyś znowu pobiegniesz na łąkę nie za daleko nie za blisko wtedy w blasku świtu lśnienia   nigdy nie zwiędną tobą zakwitną
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      chyba powinno być 'ich' (?)   ze słowami bywa różnie, jednym zaciemniają i tak już ciemny obraz, innych poruszają, chociaż są kłamliwe, ale są i tacy: kturyh  jusz nic nie wzrósza   a z różą jest jak z wróblem w garści i widać i czuć i miło było dostać                                                        ;)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...