Miasteczko moje

[OloBolo]

Zadupie szeleszczące plotą
żaden romans tu się nie ukryje
dłużej niż tydzień
potwierdzony pocztą pantoflową

 

Miasteczko jak z opowieści Singera
tylko Żydów brak
zastąpili ich Świadkowie Jehowy
chodzą od domu do domu
ubrani obowiązkowo w czarne garnitury
głosząc ich zdaniem prawdę jedyną
nie podlegającą dyskusji

 

Miasteczko pełne kontrastów
przeżywające wzloty i upadki

 

Miasteczko moje
tu się urodziłem tu żyję
tu umrzeć mi przyjdzie pewnie
szans niewykorzystanych żałuję -
ale to jest temat na zupełnie inny wiersz

 

[huzarc]

@OloBolo to co w naszych miasteczkach uchodzi za obciach, to gdyby zamiast Polaków podstawić jakąś mniejszość uchodzi za fascynujący koloryt. My sami mamy ogromny problem ze swoją tożsamością, ale nie tą narodową a cywilizacyjną i społeczną, więc wielbimy obcość nawet jak obarczona jest wadami, z jakich kpimy wobec siebie. 

[beta_b]

30 lat mieszkam w Wawie i nie jest "moja". Nikogo już nie znam w rodzinnym miasteczku, z którego wyjechałam na studia. "Mój dom" noszę z sobą. bb

[graf omam]

Podobno jest takie twierdzenie 

Że czasem umieramy trzy kwartały 

Od miejsca urodzenia 

 

Nie którym czasem udaje się 

Uciec 

 

Smutnie tu trochę i 

Trochę dumnie 

Jak dla mnie super

[Marek.zak1]

Ja od urodzenia w W-wie, za wyjątkiem pracy za granicą i jakoś tu jest ciekawie, a jak się mieszka trochę pod, jak beta, to jeszcze lepiej. W okolicy mieszkało tez dużo Żydów i są zdewastowane cmentarze. Pozdrawiam

[Nata_Kruk]

... robię podchody do Twojego wiersza i... już definitywnie przekonuję się, że treść

ma w sobie 'wór' szczerości, jaka pasuje do... mojego (Twojego) miasteczka...

Hej, Olo.

 

Edytowane 30 Listopada 2021 przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)