Barbarzynka

[Milena]

Skaczę przez ognisko

Jak małe dziecko

I trochę kobieta

 

Już nie ma na co czekać

Tańczę dziko póki śmiech

W płacz się nie przerodzi

 

Tańczą drzewa wokół

Porywają w wir obłędu

Czuję

Jestem ziemią

 

Myślą że mnie posiedli

Chwytając uśmiechy

Gorące oddechy

 

Ukradkiem wypatrują

Czy płonę już

Na własnym stosie

 

A ja przed ogniem tańczę

Do ognia się uśmiecham

 

Jestem ogniem

Do ognia należę

Jestem niczyja

 

Oby taniec nigdy się nie skończył

Oby drzewa wciąż mnie w tańcu niosły

Byle o korzeń się nie potknąć

Byle nie przepaść wśród płomieni

[Antoine W]

@Milena bardzo obrazowe, bardzo. ostatnia zwrotka. fajny wiersz i dlatego tego ci życzę ;) i serce dla ciebie.

[staszeko]

Hmm… Całkiem oryginalne — kobieta bez zobowiązań, tańcząca samotnie przy ognisku, sypiająca na gołej ziemi, potykająca się o korzenie, które są symbolem nie wypada pisać czego…

 

Pozdrawiam.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.