Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

S p o g l ą d a m przyjaźnie
w głąb nieba gwiaździstego,
jakież tajemnice odległe
i światy inne kryje...

S ł u c h a m ciszy, jaką
noc rozsiewa boska,
szumu liści w drzew
majestacie koron.

C z u j ę wiatru pieszczotę
jak włosy gładzi rozpuszczone
i szepce do ucha cicho
pieśń natury niezwyciężonej:

...Jesteś świata tego częścią
drobiną małą i mizerną.
Patrzysz, słuchasz i czujesz,
A niewiele tak pojmujesz...

Opublikowano

no niby ładnie, ładnie, ale archaicznie dosyć, widać inspiracje przynajmniej sprzed dwóch epok; wyszczególnione w taki sposób słowa kluczowe kojarzą mi się wprost z Norwidem:) wielokropki - zwalczam.
pewne sformułowania wytarte, ale nawet tak nie rażą, rozumiem, że autor chciał potraktować sprawę lirycznie i nawet się udało, tylko efekt psują dwa wersy na końcu, które wyglądają jak żywcem wzięte z piosenki Dezertera;)
mam nadzieję widzieć w przyszłości ewolucję i rys „swoistości”:)
pozdr

Opublikowano

Czytając kolejny raz zgadzam się co do ostatnich wersów, psują efekt. Trudno, tak wyszło
staram się nie poprawiać tego co samo na papier się leje. Sugestie odnośnie wielokropków przyjmuję, choć czasem są konieczne. Dziękuję za komentarz i proszę częściej.
Pozdrawiem.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Bardzo ludzki tekst, historia o tym jak człowiek dla innego człowiek może stać się najważniejszy. O lojalności, o zrozumieniu, bliskości... 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Tu się uśmiecham, nie potrafię się nie uśmiechnąć do Krzysztofa... Pięknie.
    • @Robert Witold Gorzkowski   Dokładnie tak, Robert. Dziękuję Ci za ten przykład - z tą sztuką kubistyczną to w punkt. Widz często widzi tylko efekt końcowy, ale nie dostrzega drogi, która do niego prowadziła - lat ćwiczeń, prób, opanowania klasycznych form.   Picasso, zanim namalował Guernikę, potrafił narysować końską głowę jak z anatomicznego podręcznika  - czyli miał i znał podstawy. Był świadomy. I właśnie dzięki tej świadomości mógł tworzyć rzeczy, które burzyły formę z sensem, nie przypadkiem. Tak samo jest z poezją – zanim coś rozbijemy, warto wiedzieć, co dokładnie rozbijamy. To trochę tak, jak z latarnią morską - nie chodzi o to, żeby przesunąć ją z miejsca, (ona musi być), Warto zrozumieć, jak działa i jak pomaga statkom bezpiecznie przepłynąć. Bez tego światło traci sens. A po co latarnie? Niech wszystko co napisane, będzie poezją   Dzięki Ci za ten głos - dodaje odwagi do dalszego dzielenia się, bo widać, że rozmowa nie idzie w próżnię:)  
    • @Alicja_Wysocka dziękuję Alicjo za wspaniałe słowa. Z pełnym szacunkiem dla Ciebie.
    • dwa miliony lat temu  wtedy człowiek wyszedł z Afryki  entropia Europy przez kilka  gatunków istot ludzkich  życie nie jest łatwe    potem mrozy  cmentarzyska fosylia  i skamieniałe żebro    rzucona dzida leci wysoko  najlepiej celować w mamuci bok drony na osiedla i szpital dziecięcy  dobrze zeszklony koniec łatwiej przebija zwierzę    jar północny pali już ognie  praca daje spokój duszom przodków  pierwsza lekcja to wyjazd z hangaru  w pracy zbroi przeciwlotnicze  pociski rakietowe    z tej ciszy pierwszego miliona lat po upadku Asteroidy wyszły ssaki ryjące  życie nie jest łatwe    jadły popiół           
    • @Berenika97  delikatnie bardzo. Pięknie aż żal czasem się obudzić
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...