Wolne — idź albo nie idź

[Dawid Rzeszutek]

Wolne — idź albo nie idź

Idź człowieku pusty a nadęty
Ty wzbogacony o kilka okruchów
Pełen powietrza z mieszkania obok
Gdzie karaluchy piszą poezję 
Na warcabach i szachach kostnicy

Idź człowieku już idź
Nie stój już w kiblu zarzyganym
W tym ciele co wspomina i się dusi 
Idź zdejmij majtki w konfesjonale
I tak będziesz tam najświętszy

Idź też na stację kolejową dni i nocy
Wejdź na peron dla inwalidów
Na pewno znajdziesz modlitewniki
Zrzucane z samolotów podczas wojny
Nie raz dostałem w łeb może tobie się też uda

Idź a dojdziesz gdzieś tam przed siebie
Zawsze jest jakaś rura, drzwi lub chociaż klamka
Można strzelić nią fochem we władze
Zamykając ostatni rozdział pamiętnika
Rozdział państwa od kościoła

Idź albo nie idź jeśli akurat śpisz
Sąsiedzie spod ósemki lub dziewiątki
Jeśli niosłem ci na grób znicza
Tym bardziej nigdzie nie idź
Zapomnij, że uderzałem w kaloryfer

Zapomniałem!

Czas na spacery przecież tobie minął
Z trumny się nie wygodnie wychodzi
Bo nawet sam tam nie wszedłeś
A wnieśli cię zimnego jak różaniec
Jak kostki lodowe w drinku na Malediwach

Autor Dawid Rzeszutek

[Gość Natalka16]

@Dawid Rzeszutek Wiersz bardzo mi się podoba. Pozdrawiam :)

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - można i tak ale czy warto - 

                                                                           Pozdr.

Edytowane 19 Listopada 2021 przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)

[Dawid Rzeszutek]

@Waldemar_Talar_Talar

Myślę, że czasem trzeba coś zniszczyć, by dać temu nieśmiertelność. Kiedyś palono w świecy listy z życzeniami, aby się zrealizowały. Tak podobnie jest z antagonizmem wiersza. Poezja nigdy niczego nie musi negować, częściej udowadnia, mimo że zabarwiona negatywnie. Pozdrawiam Waldku

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję pięknie za miły komentarz :) Pozdrawiam