Herbata z Herbertem

[Krzychu]

                                                                 Agacie

 

To był ostatni bluff

Ocenić to czego się pragnie

Wracającym podziemiami dworca

Przyznać się przed własną duszą

 

Niebo ma fantazyjny kolor i kształt

Samochody wyją do godziny szczytu

Idę przed siebie i wszystko powiewa

Nie wpadnę już na herbatę z Herbertem

 

Niech to czego nie dosięgamy dłonią zastąpią zwykłe gesty i rozmowy

Nie mogłem się ugiąć tak długo przed światem

A teraz sam proszę

Czy naprawdę tego chcesz?

 

A może wiersz jest jak mgnienie oka?

Oczywiste rzeczy mogą być bardziej złożone

Pod powierzchnią są królewsko czerwone

Nie tracić minut na letarg otwartych powiek

 

[iwonaroma]

Przyciągnął mnie tytuł (czasem tak dokonuję wyboru, bo nie sposób czytać wszystkiego w tym zalewie :))

i nie żałuję. Jest klimat i kilka smaczków.