Bez tytułu

[Klaudia Gasztold]

Można być przy kimś 
Zwyczajnie
Nawet milcząc
Miłości nie trzeba słów

Wystarczy wzajemna obserwacja
Dotyk dłoni
Bliskość

Nikt nie musi wiedzieć 
Co się kiedy wydarzyło 
Z nami
Między nami

Każdy przecież mierzy życie własną miarą
Doświadczeniem 
Własnomyślnie wystruganą filozofią

Wystarczyło nam tak niewiele 
Tajemnica którą pojęły tylko fale rzeki
Ziarnka piasku dotykane przez nasze stopy

Nie trzeba mi tak wiele 
Tylko kilka sekund z Tobą
Ewentualnie całe życie
Aż po ostatnie tchnienie

Chcę jeszcze raz cofnąć czas
Aby znaleźć się w raju
Gdzie nieświadomy niczego tłum ludzi
Zwyczajnie nas mijał

A my tak nadzwyczajnie cieszyliśmy się sobą
Mimo panującej na świecie pandemii ignorancji
Albo jak wolą Pisma Wedyjskie 
Mayi

Pragnę ponownie znaleźć się w ogrodzie różanym
Gdzie pełno jest kolorowych motyli
A nad nami szczytujące słońce 

Tak niewiele potrzeba do utopii 
Aby przed kimś otworzyć neszamę
Nie naruszając przy tym fizycznego ciała

 

Klaudia Gasztold