Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Znów samotność dobija się tej jesieni

Bez,nocą
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Bez,nocą

Bez,nocą

Opublikowano
Opublikowano

Miasto bólu i setek kłamstw
Miasto łez i straconych szans

Wszędzie maski
I fałszywe dłonie
Wszyscy mamy odpowiednie łatki
Które niszczą nas skromnie

Uliczne światła rozswietlają nam drogę
Zagubieni w betonowej przestrzeni
Ubieramy pasująca dla nas formę
Choćby nie wiadomo jak byśmy byli zmęczeni

Szukamy siebie w tym mieście złudnych marzeń
Każdy z nas za wszelką cenę chroni swoją zbroję
W drobnostkach szukamy znaczeń
Lecz
Wszystkie serca tutaj są martwe
I ślepe na łzy moje

4

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • huzarc
      Waga słów

      Przez huzarc · Opublikowano

      @iwonaroma korzystam ze swojej, może jest trochę sztuczna, ale moja:)
    • huzarc
      Koncerncik

      Przez huzarc · Opublikowano

      @wierszyki ach ta Żelazowa Wola, ileż mi ona mi życia zawodowego zdefiniowała:)
    • Berenika97
      Cmentarna zguba

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Simon Tracy To jest utwór, który czyta się z zapartym tchem, a po skończeniu zostawia on w czytelniku głęboki, niepokojący ślad. To mały poemat grozy, misternie skonstruowany i przemyślany w każdym calu. Jesteś mistrzem budowania atmosfery. Od samego początku, od "przekrwionych oczu" i niepewności co do snu, potem, krok po kroku, budujesz scenerię jak w najlepszej gotyckiej opowieści. Czuje chłód letniej nocy i słyszy koncert świerszczy, jednocześnie odczuwając narastający lęk. Słyszy się "brzęk srebrnej tacy", "jęk sypialnianych drzwi", czuje się zapach "dopalającego się cygara" . Te codzienne, zwyczajne odgłosy i obrazy tworzą iluzję normalności, która sprawia, że końcowy wstrząs jest jeszcze potężniejszy. Czytam o mężczyźnie ogarniętym niepokojem, ale i wielką miłością, czuwającym przy śpiącej ukochanej. I nic nie zwiastuje koszmaru. A potem następuje ostatnia strofa, która jest jak uderzenie obuchem. Sam Poe by się nie powstydził tego tekstu. Uchwyciłeś esencję jego twórczości: połączenie piękna i makabry, miłości silniejszej niż śmierć (w najbardziej dosłownym i przerażającym sensie), motyw niezaufanego narratora, którego perspektywa jest zaburzona przez szaleństwo i obsesję. To wspaniały hołd dla mistrza.   ps. To "Ligeja" spowodowała, że do tej pory uciekam od grozy i horrorów. Ale Twoje teksty z powrotem mnie oswajają .
    • huzarc
      ***

      Przez huzarc · Opublikowano

      @Somalija a może nie, hehe:)
    • huzarc
      piąta pora roku. niebo siódme.

      Przez huzarc · Opublikowano

      @Roma To bardzo dobry, subtelny i dojrzały wiersz pełen miękkiej metafizyki, lirycznego światła i wewnętrznego ukojenia. Jest poetycko dojrzałą opowieścią o powrocie po uniesieniu. Nie ma w nim patosu ani pustych ozdobników – tylko delikatność, spokój i wiara w sens bliskości. Pozdrawiam:)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...