Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

ZIEMIA OJCZYSTA

BARTOLOMEO
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

BARTOLOMEO

BARTOLOMEO

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

 Snując marzenia, oczami duszy widzę i zachwytu pełen podziwiam. Pola przepasane pagórkami, drogi drzew szpalerem obsadzone. Grunta wyrwane z objęć puszcz w dawnych wiekach odznaczają się gliną, iłem, piaskiem bądź żwirem. Gdzieniegdzie, kamienie się ścielą, jak i szron. Miedze gęstwą tarniny poprzetykane. Jabłonie niechwalone już za soczystość swych owoców, zamierają powoli. Ścieżki czasem błotniste nie sposób przejść bez szwanku. Głazów również to kraina zaległych w prawiekach i dzielnie stanowiących swe miejsce. Lasy wiekowymi dąbrowy się odznaczają, u których podnóża i bagniste strugi zatęchłe się sączą. Przeszkodą są powalone nawałą żywiołów konary drzew obmierzłe. U brzegów sadzawek wierzby przepastne butwieją, nie długo już istnieć będą. Śpią te marzenia jak że niesamowite a czasem i dostępne dodają ducha.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Edytowane przez BARTOLOMEO (wyświetl historię edycji)
jan_komułzykant

jan_komułzykant

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Inwersje – dość mocno przesadzona ich ilość, co niekiedy może wywoływać uśmiech.

 

To jednak najmniejszy problem. Gorzej, kiedy (jak w cytacie powyżej) śmieszą

 

lub wyprowadzają na manowce sens zdania, albo czytającego.

 

Doradzam mniej staropolszczyzny lub jej bardziej przemyślaną formę. Nie wszystko jednak

 

jest nie do przyjęcia, bo warto i można to zamienić w ładną stylizację.

 

Poza tym: "nie długo" – niedługo,

 

"jak że niesamowite" – jakże niesamowite

 

Pozdrawiam.

Edytowane przez jan_komułzykant (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Betlejem

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Annna2Zauważyłam, że ludzie mają tendencję do unikania rozmów czy odwiedzania ludzi chorych albo dotkniętych tragedią. Twierdzą, że nie wiedzą "co mówić" albo się boją. Mojej znajomej (z pracy - nie koleżance) zginęło dziecko w wypadku, zostało potrącone przez samochód i to na pasach. Gdy wróciła do pracy czuła się okropnie samotna. Zaczęłam z nią rozmawiać o różnościach, a ona do mnie "jak ja nienawidzę tego kierowcy i Boga".  To jak można "odtrącić" społecznie taką osobę? Nie chcieć pomóc?
    • Annna2
      Betlejem

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Berenika97  dziękuję Berenika. Tak, tragedia- boli że tam na ziemiach gdzie urodził się Bóg dalej jest cierpienie.. I tu wkroczyła polityka- bo politycy utworzyli kraj na prastarych ziemiach.  Bo można też zacząć od wojny sześciodniowej. I tak w kółko, spokoju nie ma. A przecież Bóg wybrał człowieka, jesteśmy my jako ludzie- sakramentem, przez który Bóg udziela błogosławieństwa narodom i światu. I tu powinien być pokój. Ale go nie ma. W Bogu wielbię Jego słowo, w Bogu ufam, nie będę się lękał: cóż może mi uczynić człowiek? (Psalm 56)   To, że chciałaś, zastanawiałaś się jak pomóc- jest piękne. Dziękuję.
    • Alicja_Wysocka
      Zmęczony

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Dariusz Sokołowski Napisany 13-tką, ze średniówką Masz dużą świadomość literacką ale co z tego? -  za moment go zabierzesz z portalu?  
    • Berenika97
      Poranek, który Oskarża.

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Migrena Czuję ten "zapach skóry i spalonego tchu". Poranek jest oskarżycielem, "świadkiem zbrodni" - to jakby odwrócenie symbolu. Widzę piękne obrazy jak w każdym Twoim utworze - są niepokojące. Niesamowity obraz - Słońce jako świadek - "Rozrywa niebo pazurami światła, jakby chciało zajrzeć im pod ich powieki." – To genialne. To nie jest światło, które leczy, ale które przesłuchuje. Takich obrazów jest kilka. A zakończenie jest świetne - po tym ogniu, oskarżeniu, popiele i ranach, nie dajesz łatwego potępienia ani łatwego rozgrzeszenia. Sugestia, że miłość to nie "iskra", nie "ogień" (bo ten już przeminął i zostawił zgliszcza), ale właśnie ten trwały ślad. To definicja miłości jako czegoś, co zostaje po katastrofie, miłość-wytrwanie. Wiersz jest jednocześnie brutalny i czuły, pokazuje, że piękno i zniszczenie często pochodzą z tego samego źródła. "Smakuje" – solą, potem i popiołem. Świetny!
    • Alicja_Wysocka
      Poranek, który Oskarża.

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @Migrena Jacku, zamęczysz dziewczyny. Byłam, czytałam i już nie mam słów dla Ciebie Ancymonku Ty jeden :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...