Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

@[email protected] @[email protected]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Myślę o tym pierścionku, ale jeszcze nie podjęłam decyzji. Na razie odłożyłam. Może na urodziny

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

, diament jest oczywiście sztuczny z pieca, ale... pomyślę.

 

 

 

Edytowane przez Somalija (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

To wiersz na więcej, niż jedno czytanie.. nie jest łatwiutki, ale jak sam to określiłeś..

to "oda" do dojrzałości, co bardzo mi pasuje. Jest sporo ważnych wersów dla człowieka,

a styl pisania nieco inny, niż zwykle u Ciebie. Ok. szukamy czegoś całe życie...

Pozdrawiam.

Opublikowano

@Somalija "Gdzie jesteś Sowia Góro, już cię nie zdobędę,
                      umorusana w chmurach zerkasz z nieboskłonu.
                      Radowałaś, straszyłaś... wspomnienia przywołuj
                      i zawsze pielęgnuj, "ziele na kraterze".

Pragniesz i masz, choć tylko fragment... muszę iść do okna popatrzeć jej w oczy.

                     

Opublikowano

@Nata_Kruk Nato dobrze to określiłaś "szukamy całe życie" i tak bywa przeważnie, że nie znajdujemy. Ale tak zastanawiam się coby było gdybyśmy znaleźli? Kto ma nam o tym powiedzieć?

Miłej niedzieli.

@Somalija Nie znasz go przecież, jak można oceniać po jednej strofie?
Dla Ciebie to jakaś tam górka, jedna z wielu. Dla mnie ma wymiar sentymentalny, tu spędziłem dzieciństwo na jej stoku się wychowałem. Taka moja druga matka, tylko ona ciągle żyje... patrzy na mnie.

  • 2 tygodnie później...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Z twojego wiersza możan zrobić kilka. Ja ze sobą zabieram powyższą strofę. Jest rewelacyjna - zwłaszcza to "stetryczałe serce". Samo słowo "serce" jest już tak wymięte, że trzeba wielkiej wprawy, by dobrze  je wkoponować, żeby nie brzmiało tandetnie. Wydaje mi się że Tobie sie udało. 

 

ps. Uważam , ze piosenka pod wierszem absolutnie zbyteczna :) 

 

Pozdrawiam 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • co to jest człowiecze dno czy to chwila słabości która dopadła gdy przestał się bać   a może jest to smutek który boi się prawdy która  stała  się  jego ciężarem   czy może człowiecze dno to naruszenie zasad to ciężki grzech bez nadziei
    • @Amber Forma tego wiersza jest świetna- te słowa bez odstępów, bez oddechu, jakbyś naprawdę "wchłaniała" cudzą traumę bez żadnego bufora, bez przerwy na własny oddech. To nie jest obserwacja z bezpiecznej odległości - to dosłowne wtopienie się w cudzy ból. Wykrzykniki to już nie język - to czysty krzyk na papierze. Bardzo mi się podoba! 
    • ,,Biedak zawołał  i Pan go wysłuchał,, Ps.34    grzech jak słodycze  łakomy kąsek  potrafi wpędzić w biedę    złudna radość i zadowolenie  a potem ...    patrząc w lustro  nie poznajemy siebie  odwracamy głowę  rumieńce to jeszcze  nie rachunek sumienia  trzeba porozmawiać z sobą  Bóg pomoże  wskaże właściwą drogę    można się  wygadać wypłakać  On i ciszę usłyszy    Jezu ufam Tobie    10.2025 andrew  Niedziela, dzień Pański   
    • @Annna2 dlatego kombinowanie z koalicjami uważam za oszukiwanie wyborców  @Konrad Koper ja zawsze z rymem bo tak wolę i lubię 
    • @Annna2 Pięknie, że zaczynasz gwarą - i to jest akt miłości. Te słowa: "Grózka i Matulka", "kokoszami, jojkami", "połobsodzanó szczepami" - brzmią jak zaklęcie przywołujące świat, który odchodzi. Myślę, że te słowa nie mają dokładnych odpowiedników. "Grózka" to nie tylko "babcia" - to cały sposób bycia, mówienia, życia. Potem następuje przełom - z gwary przechodzisz do języka literackiego, jakby pokazując tę przepaść między światem Grózki a tym, co teraz. "Fukus pełen jodu", "czarno-biały album jak skrzynka" - nagle jesteś w innym czasie, w innej rzeczywistości. Te pytania w środku rozrywają: "Ile kosztuje odwaga. Czy aby żyć to trzeba umierać?" - bo wyjazd, zmiana, nowoczesność ("nowó szyrokó szosijó") zawsze coś zabija. Ten stary świat, tę gwarę, te smaki, których "trudno pochować". "W tłoku niemożliwy do napisania poemat" - ale ty go piszesz. Nawet jeśli połowa słów wymaga tłumaczenia, nawet jeśli świat Grózki już nie wraca. "Wiara, bo już niczego nie da się zmienić" - to gorzkie zakończenie. Pozostaje tylko wiara i próba ocalenia w słowach tego, co już przepadło. Cudny! Pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...