Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Znak

Konrad Koper

Przez Konrad Koper
w Warsztat dla prozy

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Konrad Koper

Konrad Koper

Opublikowano
Opublikowano

Jechaliśmy samochodem.

 

Mówiłem miłe rzeczy,

 żartowałem i kpiłem z losu…

 

Niespodziewanie ,zobaczyliśmy na niebie znak.

 

Po chwili,

znaleźliśmy się na pustym i dużym polu.

Straciłem orientację, spokój.

Mój krzyk gubił się…

 

Spostrzegłem nawet, że „straciłem” czas.

 

 

 

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Gość Natalka16

Gość Natalka16

Opublikowano
Opublikowano

@Konrad Koper Szybka jazda samochodem tak się kończy :) o wypadek łatwo, później traci się orientację, niedotlenienie mózgu :) skończyło się chyba śmiertelnie, jak czas się zatrzymał. Bardziej wiersz niż proza, chociaż ja się nie znam dobrze.

Bardzo dobre przesłanie, codziennie tyle ludzi ginie, a zbliża się święto zmarłych. Znowu będą pić i jechać, na czasie tekst :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Sylwester_Lasota
      Pieszczoty wieszcza

      Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano

      Raz do poety tak rzekła z Wrzeszcza Anna, na którą gały wytrzeszczał: To widać wszędzie, z ciebie nie będzie ani kochanka, tym bardziej wieszcza.
    • egzegeta
      Nuta kwiatowa

      Przez egzegeta · Opublikowano

      @Wiesław J.K. Wiesławie, kilka wierszy już tu trafiło - włącznie z powyższym. Chyba jeszcze coś tu trafi. Dziękuję za zainteresowanie i pozdrawiam.
    • Czarne Słońce
      Miałeś być na zawsze

      Przez Czarne Słońce · Opublikowano

      Promiennym uśmiechem przebijać warstwy szarości ponurej egzystencji.   Byłeś lekarstwem i było cię jak na lekarstwo.   Miałeś być odzwierciedleniem dostatku i życia w miłości.   Wtedy słowa przychodziły Ci łatwo: Kocham, obiecuję, pragnę...   Tak pewnie wypowiadałeś je na głos. Teraz chrząkasz, udając niemego, nabrałeś wody w usta, zacisnąłeś gardło.   Słowa ucichły i ty gdzieś przepadłeś, z korektorem w ręku kończysz dyktando...   Kochanie, niektórych błędów nie można wymazać.
    • minerva
      Śnij

      Przez minerva · Opublikowano

      Czemu, zły duchu, nawiedzasz mnie w snach?  Dlaczego mej duszy nie dasz spać?   Jesteś tak inny od tego co znam. Zimny i oschły.  Zupełnie mi obcy.    Wgryzłeś się w me serce,  zostawiając krew na swych ustach.  Jakbyś chciał przekazać, że już nigdy nie pokocham innego mężczyzny.    Jakbyś wiedział, że zostaną po Tobie ślady na marmurowej skórze,  rowy po wylanych łzach.  I krzyk rzucony w taflę wody.   Nosiłam Twój zapach częściej niż własną skórę.  I jakoś dziwnie i obco mi bez niego.   
    • Czarek Płatak
      kropla potu

      Przez Czarek Płatak · Opublikowano

      kropla potu    możemy zrzucić kotwicę odparować  z pozostałości nanizać od początku  wszystko co jeszcze mamy    czarne gałęzie dzień za dniem jak widok  pól sponad kierownicy i chłodne dłonie  próbujące schwycić jakiś promień w nich  możesz się odnowić będziesz strugą dźwięku wrzecionem czułym na drgania    kropla potu nad wargą śmiały szelest opadającej bielizny    świt rodził się w bólach ale już umiera  nad skostniałą ziemią szybują ulice  twój kontur krzepnie kiedy z nich  wypływasz    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...