Nauka o duszach

[Vaalon]

­na kawałki nas się rozeszliśmy – na wiele samotności

jedno Ja na wiele Ja, na Ty, na Wy, na wasze My

w OCEAN wymiarów uciekliśmy – wątlejszy od jednego zdania

jedynka wpisana w opuszczone domy cyfr bez równań

roztrzaskał się ten słoik nieszczęść – nieokreślona forma

zamieniła się w widmo ostrych jak słońce oczywistości

i nie przystoi już sklejać dogłębnie poznanych kształtów

za wiele krwi przelano by się na nich poznać

[Maciej Wiśniewski]

Bardzo fajne.

Pozdrawiam 

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam -  podoba się - 

                                      Pozdr.

[Gość]

@Vaalon Chciałem napisać, jak rozumiem Twój wiersz... ale to w sumie bez sensu, bo wiem, że wrócę do niego jeszcze kilka razy i za każdym przeczytaniem znajdę sobie kolejną interpretację - tyle w nim jest do wyczytania.

Powiem zatem tylko, że jestem zachwycony.

[Leszczym]

@Vaalon Jak wyżej!!!! Świetny tekst!!! A z pozoru niepozorny :)

[Koziorowska]

@Vaalon Przeczytałam kilka razy - za każdym razem wyniosłam z tego wiersza coś nowego, ciekawego. Pozdrowienia przesyłam. :)