Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

cicho! wrzeszczą kościelne dzwony
więc zamilka na chwilę tym faktem wzruszony
i słucha –
płynie mucha
wiele much jedna za drugą
zahipnotyzowane jakąś dziwną smugą
idą wzdłuż szafy komody i krzesła
usiadły na chwilę – nastała pustka złowieszcza
lecz naraz bum – zagrzmiał dzwon
muchy natychmiast podchwyciły ten zaczepny ton
i znów w tańcu jedna za drugą
wzdłuż szafy i krzesła orkiestrową smugą
skrzydełkami wyklaskują rytm dla ucha miły
nierealnych dźwięków które sobie wyśniły
nagle stop – cisza – zamarcie
lecz dzwon przygotował już kolejne starcie
bum!
i znów rozległ się much szum
i rozkołysane bezpowrotnym bamem
zawirowały w kółko jak upite szlamem
jakiś jazz-band za ścianą tak nieludzko wył
że muchy jak w transie to w przód to w tył...
... i rzucają meloniki
pod nogi publiki...
... i już niby koniec tańca z bożej łaski
i już jakby miały rozlec się oklaski
wtem znów słychać bum!
zrywa się więc w tany pijanych much tłum
i one tak upite tym znów nagłym dźwiękiem
rozchylają nóżki przesycone wdziękiem
tańczą i śpiewają swym musim żargonem
łapią się za ręce wirują ogonem
a wielki stery zdziczały kościelny dzwon
zachęca wciąż bamowaniem w ten taniec bez żon
więc muchy rozochocone i pełne zapału
swoją zabawę znów rozpoczynają pomału...
i buty wirują już szybko i pięknie
i w krzesło i w szafę wciąż nowa to stęknie
a skrzydła wariują
i dźwięki sznurują
w sufity i ściany
wali rój pijany
i brzęczy i syczy
i śpiewa i ryczy
do wtóru z bim-bamem
cały muszy harem
bez sensu i ładu
bez ładu i składu
zapędzony w bezliki
pędzi taniec dziki...
i muchy wpadają wciąż w nowy ton
i zachęty rozpędza standardowy już dzwon
i jazz-band za ścianą ciągnie swoim trybem
a muchy padają wpadając na szybę

Opublikowano

Witaj Ewa. Polubiłam muchy. Jak dla mnie gdybyś wstawiłą kilka spacji wygodniej byłoby czytać, ale nie każdy jest wygodnicki i dlatego tak jest ciekawiej. Pozdrawiam

Opublikowano

Hmm... mam tutaj małą rozterkę...
Prawie cały utwór w głowie kołotała mi myśl, że wydaje mi się on znajomy... No i faktycznie, w końcu to rozszyfrowałem! Stylowo mi to pasuje do "Pana Tadeusza", tylko że brakuje średniówki (na minus!). Ale skojarzenie jak najbardziej dobre, tyle tylko, że osobiście raczej wrzuciłbym to do Piaskownicy :) Właściwie jest to całkiem miłe. Dobre na wprawkę ;) No ale nie ocenie, bo - jak już mówiłem - nie ten dział ;)
Po-bzzz-drawiam ;) Jędrek :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Dziesięć lat już mija jak zamilkły  klawiatury twoich syntezatorów choć tylko na chwilę bowiem powrócą zaraz na płytach i na kasetach teraz też przecież grasz  lecz w innej nieznanej krainie o muzyce teraz piszę jak o poetach delikatnie i wrażliwie i zawsze tyle ile w sercu jeszcze masz aby podarować coś komuś w darze spośród własnych utworów to już cała dekada jak w pamięci znajome nuty gram mój zegar godziny wciąż wybija a czas przecież szybko leci niczym spadająca gwiazda mknie nie ma tutaj ciebie wielki Edgarze nowy tekst wkładam do myśli koperty opowiem tobie kiedyś wszystko w liście dziś Chorus odmierza ten czas twoje nowe życie muzyka  wyrzeźbiona  ale nie z marmuru czy innego kamienia bo to nie jest nieczuły zimny głaz* umilkła w pamiętnej godzinie na chwilę tylko rzeczywiście   teraz znów grasz odczarowujesz na nowo anioł partytury ci ukaże zabrzmią znów magiczne koncerty nuty nowe na chmurze zapisane w nieśmiertelnym mandarynkowym śnie      ------------------------------------------------------------ * Edgar Froese w młodości studiował na wydziale rzeżby  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - dziękuje uśmiechem za kolejne czytanie  - uśmiech milszy niż łzy                to prawda -                                                               Pzdr.słonecznie. Witam - miło że czytasz - dziękuje -                                                                     Pzdr.uśmiechem. @huzarc - dziękuje - 
    • ostatnie kwiaty  szukają wzrokiem ciebie abyś je przyjęła  swoim spojrzeniem    drzewa  patrzą z podziwem  chcą ci przekazać  siły natury   w osnutym  jesienią mgłą poranku  trawa pieści twoje stopy  słońce szuka spotkania    ostatnie motyle spoglądają na krople rosy mieniące się w słońcu na twojej  białej bluzce   i ty swoją delikatną dłonią                odgarniająca kosmyk  wymykających się włosów sięgasz po kiść winogron   wczoraj jeszcze lato dziś dotyka cię jesień   to nie jest sen      9.2025 andrew   
    • Witaj - przyjemny wiersz -                                                 Pzdr.serdecznie.
    • @Rafael Marius - @Leszczym - dziękuje - 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...