Klepsydry

[Zoso]

Porankami otrzepujemy się jak śnieżnobiałe psy,

po wyjściu z zakazanego jeziora.

Nie szukamy konsekwencji, jemy mało,

nie widujemy się zbyt często.

 

Czasem tylko, na tym jednym moście za kinem,

gdzie wtedy znaleźliśmy motyle z szafiru,

potrafię uśmiechnąć się wyłącznie do ciebie.

Wtedy nie widzisz, bo właśnie odbierasz małą

czarną, w purpurowej filiżance, za rogiem.

 

Tymczasem wyjeżdżam utopić się znowu

w zaułkach, pomarszczonej

i zbyt rozpuszczonej Barcelony.

 

Musisz na ten ukryty uśmiech

poczekać minimum do września. Nie powiesz

przez całe pełne świerszczy i deszczu lato

-Wiesz Aniu, chyba uszczypnęło

mnie słońce-

Ona nie odpowie z grymasem Hłaski

-Może w końcu, grzesznico,

uwierzysz w mojego Boga-

 

Zapalam i kolejny raz modlę się

żeby jak u Kieślowskiego, dzisiaj

w powietrze wyleciał mój samolot.

Nie wyleci.

Zostało mi jeszcze kilka uśmiechów. 

[Waldemar_Talar_Talar]

@Zoso - witam -  są momenty które mi się podobają - 

                                                                                                  Pozdr.