Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

on miał

zielone

oczy

a nie on

kot

genetycznie sprawny

przemierzał

nie-on ją

szukając prawdy



gdy w lot

on

myślą trzasnął

drzwiami

za

pył

i proch

i nic

zostawił



Tekst był edytowany przez Agnieszka_Gruszko dnia 10-09-2003 13:51.



Tekst był edytowany przez Agnieszka_Gruszko dnia 10-09-2003 13:52.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - nie każda myśl marzy - są puste myśli tak mi się wydaje - dzięki za komentarz -                                  Pzdr.serdecznie Witaj - dokładnie nie lubię krzywo myśleć -                                                                             Pzdr. @Rafael Marius - dziękuje - 
    • @Annna2Zastanawiałam się, czy żydowski Dzień Pojednania pasuje do treści wiersza. Muszę stwierdzić, że zdecydowanie tak  - symbolicznie! Jest w nim motyw winy i pokuty, dużo biblijnej symboliki np.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Ten wiersz, po zastanowieniu się, dużo mówi i świadczy o dużej wiedzy jego autorki. A zakończenie - to świetne domknięcie. 
    • @Adam12 Wiersz na pierwszy rzut oka lekki i zabawny, ale to tylko pierwsze wrażenie. Po przeczytaniu powtórnie - widze, że jest głęboko egzystencjalny, rozdzielenie jaźni na dudzę i ciało i powtarzanie "nie ma mnie" buduje atmosferę zaginionego w świecia i w sobie. Świetne zakończenie - "sam się z sobą mijam". Wiersz znakomity! 
    • @[email protected], że to mocna metafora, iż miłość jest źródłem cierpienia, ran i bólu. To tragiczna sprzeczność, a jednak ci, których kochamy mogą najgłębiej nas zranić. 
    • Nie ma mnie u siebie Dzwoniłem, pytałem Nic nie łączy duszy Z nierozumnym ciałem   Nie ma mnie u siebie Pusto dźwięczą ściany Jestem niemal pewien Że byłem tu widziany   Nie ma mnie pod kołdrą Pod donicą z kwiatem Pod wycieraczką nie leżę Umówiony ze światem   Nie ma mnie u siebie Choć znam miejsce pobytu Wróciłbym z najchętniej  Na ścieżkę rozkwitu   Coś mi jednak szepcze  Coś brzęczy do ucha Widzieć się nie mogę  Z właściwym mi duchem   I trwam tak nie u siebie I gorzkie krople spijam  I tęsknię wciąż do ciebie I sam się z sobą mijam
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...