Nowa forma nadziei

[Śniący]

Wiem, że okruchy do siebie pasują,
bo widziałem formę, która się rozpadła.
Zimne wspomnienia wciąż cicho się snują
po równinie, na którą gęsta mgła opadła.

 

Zgubieni w ciemności i strachem przebici,
między nami był most przeżarty korozją.
Było nas za mało, bylismy zbyt cisi,
beznamiętnie puści, przytłoczeni nocą.

 

Ukojeni czasem znów śpimy spokojnie
choć cienie, półmroki wciąż wiszą nad nami.
Niech nowa nadzieja ukształtuje formę,
a światło poranka kawałki znów scali.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam -  ciekawe pisanie - 

                                                 Pozdr.

[Śniący]

@Gosława @Waldemar_Talar_Talar Dziękuję bardzo i również pozdrawiam ;)

[Sylwester_Lasota]

Całkiem niezły wiersz. Równo napisany i z sensem (dość głębokim, powiedziałbym), co nie zawsze jest tak oczywiste.

 

Pozdrawiam serdecznie