Ulica

[Sebastian Janiszewski]

Ulica

Kapliczka oświetla ponurą okolice
Ona chce iść, lecz nie może
Kobieta nie chce, by szła
Chce by została, by była
Z nią
Tylko z nią
Ona odmawia, idzie dalej
Mija ją, pod nogami już schody
Rozciąga się strome zbocze
Nieprzerwanie idzie, przed siebie

Ona wie, gdzie ma iść
Kobieta nie chce, by szła
Chce by została, by była
Z nią
Tylko z nią
Ona odmawia, idzie dalej
Mija światła, ulice, bloki
Cel już blisko
Czuć powiew spełnienia
Spełnionej obietnicy

Ona wie, że robi dobrze
Kobieta wie, że robi źle
Jednak brnie w to dalej
Chce by została, by była
Z nią
Tylko z nią
Ona dotarła
Kobieta została
Sama
Wraca pod kapliczkę
Jutro też jest dzień
Może jutro zostanie
Na pewno zostanie
Kobieta wie, że się myli

[Gość]

@Sebastian Janiszewski Ciężki jest ten wiersz, bardzo jednostajny od tego "chodzenia"... Moim zdaniem mu to szkodzi, bo w tej monotonii całkowicie umknął mi sens.

[[email protected]]

@Sebastian Janiszewski Przypomniałeś mi Sebastianie z lat dzieciństwa moją babcię Konstancję, chodzilismy co niedzielę do kościoła oddalonego o 7 km i po drodze było chyba 6-7 kapliczek przy drodze. Przy każdej się zatrzymywała, modliła bo tam był obraz Najświętszej Marii Panny. Dwie kobiety, różne sytuacje... a wspólny mianownik.

Pozdrawiam.