bez tytułu

[Kazuya Szuka]

Kiedyś napisane, surowe (artystą nie jestem :) )
Proszę o pomoc - czy można coś z tego sklecić
Pozdrawiam!

_______________________________________________________

Urodziłem się w wieku przemocy
Gdzieś między wódką, a matki rozpaczą w walce o przetrwanie
Piętnowany pijacką wizją świata
Przemocą, kłamstwem i bólem
Te noce przepiękne z niebem gwiaździstym
I szlochem kobiety, przegranej miłości
Wiek strachu … dzieciństwo ukojne …
Dlaczego?
Czasami przez chmury, słońce przebiło
Promyk miłości w ramionach matczynych
Zmęczonej pracą, zmęczonej życiem.
Nieświadom powagi, swego istnienia
Byłem promykiem, trzymałem jej życie
…co za ironia
W mych wątłych ramionach …
… jej życie.
Znalazłem ojcostwo, w kolegach przymierzu
Cudowne lata beztroskiej zabawy
Zbyt prędko alkohol, zbyt prędko pieniądze
Łatwo zdobyte, przeklęte, dzwoniące
Teraz przepraszam matko przegrana
Za noce, tygodnie czekania
Ze łzami smutnymi, czekałaś, kochałaś
za rany zadane, gdy czarna wyrocznia
W togę ubrana, zabrała ci promyk
…trzynaście lat chroniony
Na rozkaz śniadanie, praca, czy spanie
Walka o życie… o honor
Najlepszy zbrojmistrz mą zbroję okuwa
By przetrwać życie twardsze niż skała
…cisza …stagnacja
Wyrwany dopiero zimy dwudziestej
Gdy chlebem z muru i kraty
Życzył mi wolności …
Coś zbudziło, otwarło powieki
Wieczerza radosna, stół pełny, rodzina …zniknęły
Została w oknie żelazna firana,. Na stole bez ryby
Tylko smutny stos chleba
… i kawa i oni
Noce ciche, smutne marzenia
Kłótnie o rację, tematy bez celu
Miesiące wśród tych samych osób
Samotne sny o intymności
…o samotności
Parodia życia – farsa zasrana
Kolce bez róży, śmierć atłasem usłana
Rozszarpywany umysł, na czworo kawałków
Cztery osoby – cztery wcielenia
Okrutny i dobry – mądry i głupi
Bez żadnej chemii, ni doktora tytułu
Dokonałem cudu ,
kwartet zwycięstwa
Duszy nad ciałem
…tylko teraz, kim ja jestem? Bo już zapomniałem
Nadszedł mnie wreszcie, dzień powrotu
Do życia błękitu, radości, beztroski
Poznałem dziewczynę, cudna, wspaniała
Nowi znajomi – starzy nieliczni
Pierwsza praca, pierwsze życie
Matka tak blisko, rodzina za rogiem
Dojrzała decyzja o wyśnionej rodzinie
Podjęta wspólnie
Własne mieszkanie od anioła dostane
Wspólne noce, wspólne prawa,
Aż do Gwiazdki, która przyszła
Na świat.
Jestem tatą …
Teraz w tych kruchych ramionkach
Jest moje życie
… znowu ironia
Jednak dusza rozdarta, wspomniała o sobie
Kąsając subtelnie, szepcząc do ucha
Podsuwając mi książki i myśli pochmurne
Że to zdrada, fałszywa filozofia
Myślami wysoko o życiu, o wierze
Doszukałem się pytania
Jakie są intencje Boga?
Po co nas tworzył z rozmachem malarza
Bo chciał wielbienia? Pokłonów? Wena artysty?
Może inne były, jego plany
…lecz On milczał
Uciekł chyba, niczym tatuś nachalnie wybrany
Wystraszony przed wyrzeczeniem i obowiązkiem nad życiem istoty
Której nie rozumiał bo mu brak miłości
Pierwsze wiersze pisane, atramentem rozpaczy
Zostałem samotny w mej myśli, w mej duszy
Myśl zaraz mi się nasuwa o upadku Ikara
Który skrzydlasty i wolny, samotnie bez echa
W czeluście zamętu zatopił się czule
Myślałem wciąż chciwie, dogłębnie
Dostrzegając karykaturę ukrytą
Kim jestem?
…nikt nie odpowie