Powstaniemy nowi

[Adam Zębala]

Powiedz mi chodź jedno słowo, 

takie które uzdrawia duszę.

Nie rzucaj słów na wiatr, 

by nie leciały w powietrze. 

 

Miej litość nade mną

bo rozum straciłem, 

ale chcę go odzyskać. 

to wszystko minie

i będzie tylko lepiej. 

 

Mamy moc uzdrawiania, 

powstaniemy zupełnie nowi. 

Lśnimy w blasku słońca, 

ono mam jest posłuszne. 

 

Wiatr zagra melodią 

więc zatańczymy, 

tak długo aż dzień 

kolejny nadejdzie 

i nowe wyzwania przyniesie. 

 

My zmienimy się znowu, 

nie patrzymy za siebie 

bo przeszłości nie ma. 

Co chcemy to będzie,

my tworzymy przyszłość. 

[Sylwester_Lasota]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

To wszystko iluzje i mrzonki, moim zdaniem.

Przychodzi mi na myśl wiersz K. Przerwy-Tetmajera Koniec XIX wieku

https://poezja.org/wz/Przerwa-Tetmajer_Kazimierz/1351/Koniec_wieku_XIX

 

Walka?... Ale czyż mrówka rzucona na szyny

może walczyć z pociągiem nadchodzącym w pędzie?

 

Niewiele się zmieniło. Prawda?

 

Pozdrawiam.