ciało

[8fun]

Ps. Myślę, że przyczyną traumy u dziecka w takich wypadkach jest, przerzucanie stanu emocjonalnego cierpienia przez dorosłych na dziecko. Te wszystkie płaczące ciotki itp. Ale z drugiej strony, patrząc trzeźwo mamy: Niepewne istnienie duszy kontra namacalna trauma. Czy warto ryzykować i narażać dzieci na tak silne przeżycia, które mogą spowodować długotrwałe i trudne do odwrócenia skutki? 

 

 

 

[8fun]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tu jest klucz :)

[huzarc]

@8fun traumy to część życia. Trzeba przede wszystkim uczyć się ich i kompensować, a ucieczka i odwracanie oczu to nie metoda. Potem mamy dorosłych o psychice ze szkła, dla których błachę często sytuacje wiążą z lękami społecznymi. A faktem jest, że kultura dzisiajsza wyparła temat śmierci z codzienności, oczywiście epatuje się nią trywialnie, ale odrealnia przy tym. Codzienność ma być od niej sterylna, stąd też i ten popłoch covidowy też się w dużej mierze wziął, bo śmierć stała się znowu medialna w swoim codziennym wymiarze. Kto kiedyś podawał, ilu ludzi i na co umarło, ilu w ciężkim stanie jest w szpitalu. 

[iwonaroma]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Prawda:) Ale to była śmierć prawie komfortowa, dziadek odszedł spokojnie. Gdy umierający bardzo cierpi i krzyczy z bólu to brak lęku u dzieci raczej nie będzie występował. I to co wyżej pisałeś - istotne jest zachowanie dorosłych. Bo jeśli spazmują i rwą przysłowiowe włosy z głowy... trauma u dziecka gotowa. 

Dzięki za kmnt i serduszko :)

 

 

 

 

Wiem, dla mnie to też nie jest proste (ta przemiana). Tak sobie wiersze piszemy ;) a realne życie jest jednak gdzie indziej. 

Również serdecznie :)

 

 

 

[jazzkółka]

Świetny, w treści i formie. A przejście w puencie  ("Pierwiastki"/"pierwiosnki") - genialne, mz :-)

[iwonaroma]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dzięki dzięki :)