-
Ostatnio w Warsztacie
-
bronmus45 1 757
~~
Religia smoleńska formą satanizmu,
skąd jej kapłani czerpią wciąż nowe natchnienia,
podsycane żądaniem wschodniego satrapy.
Fałsz bez granic moralnych - tu w pełnym rozkwicie,
steruje ciemnym ludem na skraj człowieczeństwa;
za którym to dyshonor stanowi o bycie ..
Sodoma i Gomora świątyniami dla tych,
co podążają biernie za kapłanem piekieł.
Obrazy bałwochwalcze w przekazie schizofrenii
wypełniają w całości ich szare komórki ..
~~0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 56 odpowiedzi
- 803 wyświetleń
-
człowiek pies 1 2
Przez viola arvensis, w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
- człowiek
- współczesność
- (i 3 więcej)
- 33 odpowiedzi
- 494 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 448 wyświetleń
-
- 23 odpowiedzi
- 556 wyświetleń
-
- 21 odpowiedzi
- 299 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez agfka · Opublikowano
To depresja raczej. Trzeba się leczyć podobno. Dziś wiele osób zmaga się z nią, nie jesteś z tym odosobniony. Świat jest pełen sztucznych uśmiech ów. Ładnie zwłaszcza w 1. części.Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
-
Przez Domysły Monika · Opublikowano
@Poetry from DAD brzmi jak wyznanie ....na walentynki jak znalazłZaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
-
Przez Domysły Monika · Opublikowano
@Anonim_z_berlina Tytuł jest chyba odpowiedzią. Szukając można zgubić - tą ciszę i drogi się plączą. Choć czasem ciężko to zrozumieć ale im bardziej "coś w nas pędzi" to jednak ta cisza niesie najwięcej odpowiedzi -
Przez Domysły Monika · Opublikowano
@Marcin TarnowskiZaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
-
Przez Agnieszka Charzyńska · Opublikowano
Suknie modre, błękitne, zielone, pąsowe, Jedwabie i atłasy zwiewnie migotały, Na stołach stała jesień ujęta w kryształy, Błyski siejąc koralu i amarantowe. Wirowały warkocze, koafiury, loki, Szal koronkowy opadł – z ramienia smukłego, Uśmiechnęła się panna – do ukochanego, Nieuważna tancerka pomyliła kroki, Wtem melodia skonała w pół taktu, wśród gromów I czasoprzestrzeń pękła na tysiąc kolorów Z brzękiem szklanych odłamków mnogość się rozpadła Taktów, ukłonów, świateł, fasonów i wzorów. Pod bezkształtnością gruzów twarzyczka pobladła Splotła swe nieistnienie z zawalonym domem…
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się