Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Piękny wiersz. Nie wiem czy dobrze interpretuje, ale bardzo osobiście go odczułem. Swego czasu zawaliłem związek z kobieta, którą do dziś uznaje za ideał. Gdybym nie przegrał z innym adoratem mojej miłości pewnie poznał bym też jej wady i mój punkt odniesienia wyglądał by inaczej. A tak od kilku już na samym starcie odrzucam kobiety, które są piękne i inteligentne, ale nie "idealne". Trochę to zabawne w swym tragiźmie. 

Opublikowano

Sprawdziłem listę folozofów XX wieku - zacne 114 nazwisk(z 5-8 Polaków) , ku mojemu zdziwieniu mnie wśród nich nie było. Chyba XXI wiek jest mi pisany w takim razie ;) 

 

Do rzeczy. 

 

Pisz, pisz i pisz. To są zawsze portalowe kosztowności, perły diamenty, meteoryty. 

 

Miłość jest ciągle w grze! 

Odbije się w końcu i wróci, a Ty nie czekaj tylko po cichu odplątuj wszystkie sznureczki od spadochronu. 

 

Pozdrawiam

Pan Ropuch

Opublikowano

@beta_b troszeczke sir nie zgadzam. Nikt nie może być ideałem jako człowiek, ale można nim być w swojej profesji. Jak Robert Lewandowski stał się idealnym napastnikiem piłkarskim poświęcając całe swoje życie piłce nożnej. Pewnie dało by się stworzyć postać na wzór Martina Edena. Ideał pisarza. 

 

Jednak masz rację, nie ma ludzi idealnych, mogą się takimi stać wyłącznie w jednej profesji.

 

Tak czy inaczej to nieważne. Piszesz piękne wiersze, dobrze że wciąż tu publikujesz. Jesteś jedną z kilku osób, dzięki którym wiem, że warto czasem wrócić na orga

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Rozumię. To nie jakaś dyrektywa ,miałem na myśli, że ludzie nie radzą sobie z wolną wolą. Wojny, kradzieże,napady... Gdy się ją częściowo zabiera.  Brzydki przykład, w reżimach ludzie... Tak to widzę, każdy może inaczej, tym lepiej dla wiersza.   Pozdrawiam serdecznie  Miłego popołudnia   
    • Zobaczę dziś piękno, Bo Ciebie zobaczę. Zobaczę na pewno, Zobaczę — i zapłaczę.   A Ty zapłaczesz ze mną, Zapłaczesz, gdy zobaczę, Ile warte jest piękno, Ile warte to, co zobaczę.   Ile warte jest w sobie, Bo warte — co uparte. I wzrokiem będę w Tobie, I wzrokiem brnął w zaparte.   Dziś zobaczę piękno, Na oścież otwarte, Przede mną, nade mną, Z ciemności wydarte.   Kiedy będziesz ze mną...            
    • @Berenika97 trochę pozmieniałam i napisałam ciąg dalszy, nie wiem czy mogę przekleić na górę:    pryzmat    liście spadały wolno jakby czas w parku się rozciągnął on siedział na ławce bliżej światła ona trochę dalej w półcieniu jej cień przeskakiwał między drzewami jego cień starał się go złapać ich słowa były tylko echem tak jakby park powtarzał je sam dotknęła cienia jego dłoni uśmiech który odwzajemnił był tylko blaskiem odbitym od mokrych liści wyszli z parku na zimną poświatę sklepowych witryn liście zostały za nimi jak stłumione wspomnienia rozmów których nikt już nie chciał kontynuować pozostawali obok siebie ale ich kroki należały do dwóch różnych światów ona poprawiała szalik on zerkał w ekran telefonu na skrzyżowaniu wybrali inne drogi ich cienie przecięły się na moment pod latarnią rozproszone w ciepłym świetle po czym każde ruszyło w swoją stronę i tylko przez sekundę wydawało się że jeszcze idą razem
    • @hania kluseczkaTo jeden z najsmutniejszych wierszy o bliskości, jakie czytałam — bo oni są razem, a jednak dotykają się tylko cieniami. Te słowa mówią, jak blisko można być i jak daleko jednocześnie.  Poruszające. 
    • @lena2_ To delikatny, intymny wiersz o niemożności przekazania uczucia. "Czułość rozpięta na liniach papilarnych" – to bardzo cielesny, dotykowy obraz. Linie papilarne to jednocześnie coś najintymniejszego (unikalność, tożsamość) i coś, co zostawia ślad. Ta czułość jest więc zapisana w tobie samej, ale nie może się przenieść na drugą osobę. To wiersz, który rozumie się ciałem, nie tylko umysłem. Ma w sobie ciszę i ból zarazem. Piękny!    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...