Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Swaróg


Rekomendowane odpowiedzi

Brew namarszczona w brodatym obliczu,

surowe oko czujnie mierzy wszystko,

Krzepkie ciało pod szatą sugeruje siłę,

krzyk raroga budzi płomiennego męża.

 

Niebo ciemnieje w południowej stronie,

groźny pomruk zwiastuje podły humor Pana,

huki i łomoty, jakaś pilna praca, wytężona,

nagle błysk jasny, podkreślony trzaskiem.

 

Tylko podziwiać można zdolnych rąk wyroby,

w boskiej kuźni cudności powstają ogniste.

Kowal gniewny często, zakłócony porządek

ładzić trzeba i strzec prawa w świecie i zaświecie.

 

Moce chaosu czyhają zamęt wprowadzając

i walka z ciemnością codziennym zadaniem,

płomiennooki sokół obserwuje z góry.

Ogień niebiański do starcia gotowy.

 

Chmura znika z wolna, blask rozświetla niebo,

kunsztowny podarunek z dawna wykonany.

Ognista tarcza wykuta mistrzowskimi dłońmi,

obdziela życiem, plonem obfitym i bogactwem.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Nefretete Dziękuję za podesłane folderki, informacji nigdy dość.

Co do Swaroga, to tutaj widzę, że uwzględniono jedną teorię. Ja w swoich wierszach uwzględniłam troszkę inną, gdzie Swarożyc jest synem Swaroga i ma swoje odrębne funkcje ;) Wiersz o Swarożycu wpadnie jutro. Pozdrawiam :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...