Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Wyjątkowe predyspozycje


Rekomendowane odpowiedzi

Wczoraj wykopałam sobie małe wgłębionko. Poszłam po łopatkę, taką różową, co to kiedyś myślałam, że mi ją taki kolega z klasy ukradł. Mój tato poszedł go wtedy upomnieć, ale on, ten kolega znaczy się dał drapaka. Potem się okazało, że ojciec racji nie miał.
Wgłębienie wykopane taką łopatką to jest sama poezja, mówię wam. Siedzi sobie człowiek, przykuca tak, wiecie i woła co jakiś czas:
- mam doła, mam doła! - ale fajnie, he he. I ta cudowna świadomość, że dołuś jest tylko mój. Ale sobie gniazdko wymościłam. Eh.
Tylko jakoś, kurka wodna, rzadko tu do mnie ktoś zagląda. No... owszem, ludziska przechodzą obok, czasem ktoś okiem łypnie. Są tacy, co ręce składają jak do modlitwy i dumają, na czym świat stoi. Kiwają głowami z taką powagą jakąś, trochę, jak te pieski-maskotki, co to je można czasem za szybą samochodu zobaczyć.
Jak to się mówi - każdy człowiek ma w sobie coś wyjątkowego. I to jest racja. Ja potrafię wykopać sobie doła nawet różową, plastykową łopatką. To bardzo trudna sztuka. Są ludzie, co nigdy nie będą w stanie stworzyć takiego cuda, nawet gdyby im koparę podesłać...
Geniuszem trzeba się urodzić.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...